Wprowadzenie do teorii spółek
Polskie przepisy przewidują przede wszystkim spółki prawa handlowego oraz spółkę cywilną, która w swojej specyfice znacznie różni się od spółek prawa handlowego. Te pierwsze są normowane przez prawo spółek handlowych , a zatem głównym źródłem regulacji jest Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych. Natomiast kolejne spółki są interpretowane przez przepisy prawa cywilnego, czyli przede wszystkim ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny
Spółka cywilna charakteryzuje się tym, że nie posiada odrębnej osobowości prawnej i w zasadzie jest stosunkiem zobowiązaniowym pomiędzy wspólnikami. Podstawą jej działania jest umowa pisemna podpisaną przez jej wspólników pod rygorem nieważności oraz dla celów dowodowych. W wyniku przystąpienia do spółki wspólnicy, poprzez wniesienie swoich wkładów, zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego (niekoniecznie zarobkowego).
Wspólnikami spółki cywilnej mogą być przedsiębiorcy, natomiast ona sama nie posiada osobowości prawnej, ani nie jest ona samodzielnym podmiotem prawa, nie może też wejść w posiadanie własnego mienia.
Z kolei spółki prawa handlowego dzielą się na osobowe oraz kapitałowe. Spółki osobowe – nie posiadają osobowości prawnej, ale mają za to zdolność prawną, co oznacza, że mogą we własnym imieniu nabywać prawa, w tym prawa rzeczowe, a także zaciągać zobowiązania i być pozywane. Charakterystyczną cechą spółek osobowych jest więź wspólników ze spółką o charakterze osobistym, która przejawia się m.in. osobistą odpowiedzialnością wspólników za jej zobowiązania. Do spółek osobowych zaliczane są:
-
spółka jawna,
-
spółka partnerska,
-
spółka komandytowa,
-
spółka komandytowo-akcyjna.
Natomiast spółki kapitałowe już mają osobowość prawną i opierają swoją działalność na kapitale. Ich działalność zatem nie opiera się na osobie wspólnika, a na jego kapitale. Sam kapitał oraz skład osobowy spółki są zmienne. Spółki kapitałowe także posiadają odrębny od wspólników majątek. Do powstania spółki kapitałowej w organizacji dochodzi z chwilą podpisania aktu założycielskiego (umowy spółki lub statutu). Spółki kapitałowe to:
-
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
-
spółka akcyjna
-
prosta spółka akcyjna
Kim jest wspólnik?
Mianem wspólnika w ujęciu ogólnym można nazwać osobę, która wniosła swój wkład do spółki. Wąska definicja będzie jednak zmienna w zależności od rodzaju spółki. W spółce cywilnej wspólnikami mogą zostać co najmniej dwaj przedsiębiorcy, którzy prowadzą rachunek we własnym imieniu.
Natomiast, pomiędzy spółkami prawa handlowego zachodzi pewna istotna różnica. Przede wszystkim wspólnicy w zależności od spółki mają różne role, obowiązki, a także zakres odpowiedzialności – spółki osobowe charakteryzują się tym, że zachodzi odpowiedzialność osobista wspólników za zobowiązania spółki, wspólnicy jednak zazwyczaj prowadzą osobiście sprawy spółki. W spółkach kapitałowych co do zasady nie występuje odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki, ale za to nie prowadzą oni bezpośrednio spraw spółki- rola ta zazwyczaj przypada zarządowi (bądź radzie dyrektorów w prostej spółce akcyjnej..
Ustawodawca stwarza możliwość dołączania nowych wspólników niezależnie od typu utworzonej spółki. Zarówno w spółkach osobowych, jak i kapitałowych podstawowym obowiązkiem nowego wspólnika jest wniesienie wkładu do spółki.
Przystąpienie nowego wspólnika a jego odpowiedzialność
W ramach rozszerzenia działalności spółki, ustawodawca dopuszcza możliwość dołączania nowych wspólników. Wiąże się to jednak z nową odpowiedzialnością zarówno dla spółki, a także przystępującego do niej nowego członka. W wyniku dodania nowego wspólnika do spółki zachodzą określone obowiązki , przede wszystkim zasady jego odpowiedzialności za spółkę.
W przypadku spółki cywilnej art. 864 k.c. stanowi, iż za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie. Co do zasady w orzecznictwie uznaje się, iż nowy wspólnik nie odpowiada za poprzednie zobowiązania spółki. Wykładnia jednak nieco zmieniła dyskurs w kierunku większej ochrony wierzyciela od czasu wyroku z dnia 28 października 2003 r. (sygn. akt I CK 201/02, LEX nr 151608), gdzie Sąd Najwyższy uznał, iż chwila przystąpienia wspólnika do spółki względem wierzycieli nie ma znaczenia. Oczywiście w przypadku zaspokojenia wierzyciela, którego należność powstała przed przystąpieniem wspólnika do spółki, temu wspólnikowi przysługuje rozliczenie na zasadach przewidzianych w umowie spółki (w szczególności na zasadzie regresu).
Natomiast w przypadku spółek osobowych sprawa jest nieco bardziej jasna. Art. 32 k.s.h. stanowi wprost, iż osoba przystępująca do spółki odpowiada za jej zobowiązania powstałe przed dniem jej przystąpienia. Oznacza to, że nowy wspólnik odpowiada nie tylko za zobowiązania spółki, na których powstanie mógł mieć wpływ, ale też za zobowiązania niezależnie od jego działalności, ponieważ wynikają one z uprzednich działań pozostałych wspólników spółki. Co prawda przepis ten dotyczy spółki jawnej, ale przypomnieć należy, że przepisy o spółce jawnej stosujemy także do innych spółek osobowych (na zasadach które opisujemy m.in. tutaj
Wierzyciel spółki jawnej również może dochodzić spłaty zadłużenia od nowego wspólnika, którego odpowiedzialność jest nieograniczona i solidarna z pozostałymi wspólnikami. Taką interpretację przepisów potwierdza wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w wyroku z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt XIII Ga 474/13. W orzeczeniu Sąd podkreślił, iż przyjęcie odpowiedzialności nowego wspólnika jest równoważne ze zmianą umowy spółki, a nie zgłoszeniem nowego składu osobowego do KRS.
Odmiennym postępowaniem charakteryzuje się istota odpowiedzialności spółki komandytowej. Zgodnie z art. 111 k.s.h. komandytariusz (wspólnik) odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej.
W spółkach kapitałowych co do zasady wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki.
Można zatem wnioskować, że co do zasady nowy wspólnik będzie ponosił odpowiedzialność za poprzednie zobowiązania spółki przed jego przystąpieniem. Wyjątek od tej zasady do tej pory to funkcjonowanie spółki cywilnej, choć również i w tym zakresie pojawiły się orzecznictwa wskazujące na coraz wyższą ochronę wierzyciela.
Charakterystyka wkładu
Zgodnie z przepisami dołączenie nowego wspólnika jest możliwe na dwa sposoby:
-
Poprzez wniesienie wkładu nowego wspólnika na pokrycie nowych udziałów lub zwiększenie wartości aktualnych w spółce.
-
Poprzez sprzedanie przez poprzedniego wspólnika części lub całości udziałów nowemu.
Warunkiem przystąpienia wspólnika do spółki jest wniesienie wkładu. Wkłady wnoszone do spółki dzieli się na pieniężne i niepieniężne (tj. aport). Wkładem pieniężnym określa się fizyczną sumę pieniędzy wniesioną do majątku spółki. Co więcej, wkład pieniężny może mieć postać gotówkową lub bezgotówkową.
Z kolei aport (inaczej wkład niepieniężny) nie przyjmuje postaci pieniądza, a wartość materialną. Charakteryzuje się tym, że jest realny i przeniesiony na spółkę w celu pokrycia kosztu objęcia udziałów przysługujących wspólnikowi, w kapitale zakładowym. Mogą być zarówno rzeczy ruchome, nieruchomości, jak i prawa zbywalne. Ważne jest, że wartość materialna, która ma stanowić aport musi posiadać tzw. zdolność aportową.
Wartość aportu powinna zostać podana wycenie. Co do zasady wspólnicy mogą określić ją samodzielne, z wyjątkiem spółki akcyjnej, w której ustawodawca nakłada obowiązek sporządzenia wyceny przy pomocy biegłego rewidenta. W praktyce natomiast wycena rewidenta jest stosowana często także dla innych typów spółek w szczególności, gdy wkład niepieniężny jest bardzo wartościowy.
Zasady i różnice wnoszenia wkładu pomiędzy typami spółek
Przepisy stanowią, iż wkład może być wniesiony do każdego rodzaju spółki prawa handlowego i spółki cywilnej. Ustawodawca nałożył jednak istotne zasady przy wnoszeniu wkładów w odniesieniu do różnych typów spółek.
W przypadku spółki jawnej i komandytowej nie zostały ustalone w przepisach minimalne wysokości wkładu, dlatego przyszły wspólnik może wnieść wkład o dowolnej, nawet niskiej wartości. Prawo spółek handlowych określa jednak obowiązki co do wkładów (stanowiących kapitał zakładowy) w spółkach kapitałowych wg następujących zasad:
-
Co najmniej 5 000 zł dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (wartość nominalna jednego udziału nie może być niższa niż 50 zł);
-
Co najmniej 50 000 zł dla spółki komandytowo-akcyjnej (wartość nominalna akcji nie może być niższa niż 1 gr);
-
Co najmniej 100 000 zł dla spółki akcyjnej (wartość nominalna akcji nie może być niższa niż 1 gr).
-
Co najmniej 1 zł na prostej spółki akcyjnej
Dodatkowo istotnym aspektem w przypadku wniesienia wkładu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest to, aby wkłady wniesione do spółki były wpłacone w całości przed jej zarejestrowaniem.
Z kolei zasady wnoszenia wkładu do spółki akcyjnej oraz komandytowo-akcyjnej dokładniej opisuje art. 309. k.s.h.
Zgodnie z tym przepisem, akcje obejmowane za wkłady niepieniężne powinny być pokryte w całości nie później niż przed upływem roku po zarejestrowaniu spółki. Akcje obejmowane za wkłady pieniężne powinny być opłacone przed zarejestrowaniem spółki co najmniej w jednej czwartej ich wartości nominalnej.
Ponadto, jeżeli akcje są obejmowane wyłącznie za wkłady niepieniężne albo za wkłady niepieniężne i pieniężne, wówczas kapitał zakładowy powinien być pokryty przed zarejestrowaniem co najmniej wjednej czwartej jego wysokości.
Prawo spółek handlowych wnosi zatem szereg zasad i wyjątków. Nowy wspólnik wnoszący wkład do spółki będzie objęty rygorem prawnym w zależności od rodzaju spółki.
Wniesienie wkładu przez nowego wspólnika a jego udział kapitałowy w zysku
Pozostaje jeszcze kwestia zysku przy wnoszeniu wkładu nowego wspólnika. W myśl art. 50. k.s.h. udział kapitałowy wspólnika spółki jawnej odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Ponadto wspólnik nie jest uprawniony ani zobowiązany do podwyższenia umówionego wkładu.
Co do zasady ustawodawca uznaje równy udział wspólników w zyskach na mocy art. 51 k.s.h. zgodnie z którym, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Strony jednak mogą kształtować warunki umowy spółki i zwolnić wspólnika od udziału w stratach.
Ogólna zasada podziału zysku w spółce z o.o. to wypłata dywidendy wspólnikom jako wynagrodzenia proporcjonalnie wniesionego kapitału. Ustawa przewiduje jednak możliwość zmiany tych proporcji. Jedną z możliwości jest wprowadzenie udziałów uprzywilejowanych co do udziału w zysku. Oznacza to nadanie specjalnych praw wspólnikom, którzy wnieśli niższy kapitał. Innym sposobem zgodnie z art. 159 k.s.h. jest nadanie szczególnie osobistych uprawnień dla wspólnika.
Zmiana proporcji udziału w zyskach jest także praktykowana m.in. w przypadku spółki jawnej. Wiąże się to jednak ze zmianami podatkowymi i ewentualnej konsekwencji w postaci niedopłaty lub nadpłaty podatku w skali rocznego rozliczenia.
Z kolei wspólnik w spółce komandytowej zyskuje proporcjonalny udział w zysku do rzeczywiście wniesionego wkładu.
Kluczowe jednak są ustalenia w umowie spółki, bowiem wspólnicy mogą kształtować ją dobrowolnie, uczestnicząc zarówno w zyskach jak i ponosząc ryzyko odpowiedzialności za straty spółki.
Podsumowanie
Włączenie nowego wspólnika do spółki niesie wiele korzyści, ale także obowiązków prawnych.Przy wnoszeniu wkładu trzeba przede wszystkim zwrócić na przepisy szczególne odnoszące się do właściwej formy prawnej spółki.
W spółkach cywilnych wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie, a kwestia odpowiedzialności za długi przed przystąpieniem do spółki nie jest jednoznaczna. Inaczej jest w przypadku spółek handlowych, gdzie osoba przystępująca do spółki odpowiada za jej zobowiązania powstałe przed dniem przystąpienia. Wyjątkiem jest spółka komandytowa, ponieważ komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej. W spółkach kapitałowych wspólnicy co do zasady nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki.
Wkłady wnoszone do spółek mogą być pieniężne i niepieniężne. Zasada ogólna wnoszenia wkładu pomiędzy typami spółek zobowiązuje nowych wspólników do wniesienia wkładu do spółki. Dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością komandytowo-akcyjnej i akcyjnej, ustawodawca ustalił minimalne wartości. W przypadku pozostałych spółek wkład, jeśli nie został ustalony przez innych wspólników, może tak naprawdę być niewielki (jak np. w prostej spółce akcyjnej- może wynosić już 1 zł).
W przypadku spółek handlowych udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu, a każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach, o ile jego akcje/udziały nie są uprzywilejowane..
Każdy rodzaj spółki niesie za sobą określone wady i zalety, dlatego przy jej zakładaniu przedsiębiorca powinien dopasować wybór do potrzeb swojej działalności. Ustawodawca stwarza szereg możliwości, dlatego temat zakładania i zarządzania spółkami jest wielowątkowy. Nowy wspólnik może przynieść spółce nowe możliwości, głównie poprzez wniesienie nowego wkładu, co nierzadko stwarza nowe perspektywy dla firmy. Decydując się jednak na przyłączenie nowego wspólnika, aktualni wspólnicy powinni jednak oszacować korzyści i ryzyka prawne tej decyzji.
Zaufali nam: