Odzież i obuwie, a w szerszym kontekście tekstylia stanowią jeden z filarów branży fashion. Od innowacyjności designerów oraz jakości produkowanych towarów zależy zadowolenie konsumentów, a w rezultacie powodzenie gospodarcze spółki. Oznaczenie ubrań metkami i etykietami nie może jednak przebiegać w sposób dowolny. Przepisy prawa rangi krajowej oraz wspólnotowej stoją na straży bezpieczeństwa konsumentów i w ścisły sposób regulują metodologię oznaczania wyrobów tekstylnych.

    Dane podane w formularzu będą przetwarzane przez Kancelarię Prawną RPMS z siedzibą w Poznaniu wyłącznie w celu realizacji zgłoszenia oraz według zasad zawartych w Polityce prywatności

    Zaufali nam

    marki - zarejestrowanie znaku

    Popełnienie błędu w tym zakresie może drogo kosztować, dlatego treść metki warto ustalić jeszcze na etapie projektowania wyrobu, kiedy tylko będzie znany jego ostateczny skład. Szkolenie z zakresu metek i etykiet kierujemy do wszystkich podmiotów działających w branży modowej, które, chociażby pośrednio są odpowiedzialne za ustalanie składu produkowanych towarów, ich produkcję oraz wprowadzenie na rynek. Z konwersatorium skorzystają przede wszystkim:

    • producentów wyrobów tekstylnych;
    • importerów, którzy wprowadzają do obrotu towary spoza terenu Unii Europejskiej;
    • dystrybutorów, którzy wprowadzają wyrób do obrotu pod własną nazwą.

    Właściwe oznaczanie produktów znajdujących się w portfolio firmy to nie tylko bezpieczeństwa z prawnego punktu widzenia, ale także szansa na zbudowanie silnej marki opartej na zaufaniu konsumentów, którzy stopniowo zaczynają kojarzyć dany brand z jakością i rzetelnością.

    Dlaczego warto wybrać naszą Kancelarię?

    Prawo własności intelektualnej i przemysłowej oraz branża kreatywna to główne obszary zainteresowania naszej kancelarii od początku jej istnienia. Nasi prawnicy w codziennej praktyce zajmują się obsługą firm z branży modowej, artystycznej, filmowej oraz mediów i reklamy.

    Zgromadziliśmy wieloletnie doświadczenie w zakresie realizacji procesu twórczego i znamy go doskonale tak jak przepisy prawa. Łącząc w jedną całość pasję i wiedzę oferujemy swoim klientom skuteczną pomoc w zakresie obsługi korporacyjnej, sporządzania kontraktów oraz rozwiązywania wszelkiego rodzaju dylematów prawnych.

    Prowadzone przez nas szkolenia są oparte o liczne przykłady z praktyki. Wyjaśniamy skomplikowane zagadnienia w przystępny sposób bazując na przejrzystych materiałach, prezentacjach i case studies. Wszystko po to, aby słuchacze mogli wykorzystać zdobytą wiedzę w praktyce.

    Jakie zagadnienia omawiamy podczas szkolenia z zakresu oznakowywania wyrobów tekstylnych?

    Obowiązki producenta w zakresie oznakowania tkanin

    Obowiązki producentów unijnych w zakresie oznakowywania tekstyliów normuje przede wszystkim Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1007/2011 w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów tekstylnych. Warto pamiętać, że etykieta musi:

    • zawierać informacje o składzie wyrobu;
    • być napisana wyraźnym i czytelnym tekstem;
    • oddzielać informacje o składzie od innych informacji, np. dotyczących sposobów pielęgnacji tkaniny.

    Zgodnie z rozporządzeniem przedsiębiorca nie może nazwać wykorzystanych włókien w sposób dowolny. Musi posługiwać się nazewnictwem uwzględnionym w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia. W przypadku opracowania nowatorskiego składu materiału w pierwszej kolejności należy zgłosić tekstylia do właściwego organu.

    Szkolenie w zakresie oznakowywania tkanin ma na celu przekazanie wiedzy z zakresu obowiązków poszczególnych podmiotów biorących udział w wytwarzaniu materiału oraz wprowadzaniu go na rynek, a także przebiegu kontroli uprawnionych organów administracyjnych. W panelu przekazujemy informacje dotyczące:

    • określenia wyrobów włókienniczych według prawa Unii Europejskiej;
    • nazewnictwa włókien tekstylnych oraz zgłaszania nowych materiałów;
    • obowiązków producenta, importera i dystrybutora;
    • możliwości oznaczania tekstyliów etykietą zbiorczą;
    • kontroli zgodności składu surowcowego prowadzonych przez uprawnione podmioty;
    • możliwość ubiegania się o oznaczenie EU Ecolabel.

    Oznakowanie obuwia

    Producent, który planuje rozpocząć produkcję obuwia, również powinien zadbać o odpowiednie oznaczenie swoich produktów. W tym przypadku zastosowanie znajdzie przede wszystkim dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 94/11 regulująca etykietowanie materiałów użytych w głównych częściach składowych obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom.

    Informacje o materiale muszą dotyczyć tekstyliów, które stanowią minimum 80% powierzchni przyszwy, podbicia i wkładek do butów oraz przynajmniej 80% powierzchni zewnętrznej podeszwy. Jeśli żaden z wykorzystanych materiałów nie stanowi więcej niż 80% składu, należy podać dwa materiały wiodące, które zostały wykorzystane. Prezentując unijną regulację oznaczania obuwia, omawiamy m.in.:

    • rodzaje obuwia, do których stosuje się unijne regulacje;
    • informacje, jakie powinny znaleźć się na etykiecie;
    • zgodne z prawem mocowanie oznaczeń;
    • wybór symboli i języka przy oznaczaniu obuwia.

    Oznakowanie CE dla odzieży roboczej

    Wyroby tekstylne (np. odzież, pościel, ręczniki), ale też dodatki do ubrań, jak paski i torebki nie podlegają oznakowaniu CE. Zamieszczenie certyfikatu zgodności z prawem wspólnotowym jest jednak niezbędne w produkcji odzieży roboczej, która jest wykorzystywana na co dzień w wielu pracach manualnych.

    Oznaczenie CE stanowi potwierdzenie tego, że producent ocenił swój produkt pod kątem zgodności z przepisami unijnymi dotyczącymi bezpieczeństwa, ochrony środowiska i zdrowia. Dotyczy to produktów wprowadzanych na rynek wspólnotowy bez względu na miejsce produkcji. Jeżeli przedmiot musi spełnić kilka różnych wymagań, zamieszczenie oznaczenia CE jest niedopuszczalne do czasu wypełnienia wszystkich przesłanek. W części poświęconej certyfikacji CE wyjaśniamy m.in.:

    • kiedy posługiwanie się CE jest obowiązkowe;
    • jak otrzymać oznaczenie CE;
    • wymogi dokonania oceny zgodności przez jednostkę notyfikowaną;
    • sposób lokowania oznaczenie CE na produkcie.

    Oznakowanie towarów tekstylnych a przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji

    Nieprawidłowe oznakowanie wyrobów tekstylnych może zostać uznane za naruszenie interesu konsumentów. Zgodnie z art. 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji czynem nieuczciwej konkurencji jest oznaczenie towarów w sposób, który może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych cech. To samo dotyczy zatajenie ryzyka związanego z korzystaniem, a nawet oznakowanie samego opakowania. Karalne jest tez posługiwanie się fałszywymi atestami lub wynikami badań.

    W toku postępowania na przedsiębiorcę mogą zostać nałożone surowe kary pieniężne, a także innego rodzaju sankcje, w tym nawet nakaz zaniechania sprzedaży towaru. W określonych przypadkach ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przewiduje również odpowiedzialność karną. W panelu szkolenia dotyczącym nieuczciwej konkurencji omawiamy następujące zagadnienia:

    • oznakowanie tekstyliów w świetle ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji;
    • postępowanie przed Prezesem UOKiK;
    • sankcje cywilne, karne i administracyjne za naruszenie przepisów ustawy.

    Ochrona innowacyjnych rozwiązań materiałowych

    Producenci, którzy wprowadzają na rynek materiały wykonane z innowacyjnych włókien, powinni zadbać o ochronę swoje pomysłu. W przeciwnym razie konkurencja bardzo szybko wykorzysta technologię opracowaną przez przedsiębiorcę, a przewaga technologiczna zostanie zaprzepaszczona. Doskonałym przykładem ochrony materiału jest Gore-Tex. Membrana powszechnie używana dzisiaj w odzieży i obuwiu sportowym oraz turystycznym pierwotnie była chroniona przez aż trzy patenty obejmujące różne rozwiązania.

    Udzielenie prawa ochronnego na wynalazek gwarantuje prawo do wyłącznego korzystania z niego w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które udzieliło ochrony. Warunkiem uzyskania formalnej ochrony jest uiszczenie opłaty administracyjnej. Szkolenie z zakresu ochrony patentowej obejmuje m.in.:

    • przesłanki udzielenia patentu;
    • uprawnienia wynikające z ochrony patentowej oraz ich ograniczenie;
    • przebieg procedury rejestracyjnej;
    • postępowanie sprzeciwowe.

    Dla przedsiębiorców, którzy szukają alternatywnego dla patentu modelu ochrony innowacyjnych rozwiązań oferujemy również szkolenie z zakresu sporządzania umów NDA.

    Mądrze skonstruowany kontrakt to gwarancja, że składy i receptury przemysłowe nie dostaną się w ręce osób trzecich. Przykładem stosowania takiej strategii z sukcesem jest koncern Coca-Cola, który od początku swojego istnienia inwestuje właśnie w umowy NDA i zabezpieczenie tajemnicy przedsiębiorstwa, a nie w ochronę patentową.

    Pomagamy przedsiębiorcom działającym w branży odzieżowej w opracowaniu właściwego sposobu oznaczania swoich wyrobów. W ten sposób zwiększamy ich bezpieczeństwo i wspieramy w walce o zdobycie zaufanie konsumentów. Wszystkie firmy zainteresowane przeprowadzeniem szkolenia zapraszamy do kontaktu. Niezwłocznie prześlemy wszystkie informacje.

    Pytania i odpowiedzi

    Prezes UOKiK może w ramach wszczętego postępowania pobrać do badań egzemplarze odzieży i ocenić je pod kątem zgodności rzeczywistego składu z informacją podaną na metce. W przypadku stwierdzenia niezgodności podmiot, który dopuścił się wprowadzenia odbiorców w błąd, musi liczyć się z ryzykiem kary finansowej. Przykładem takiego działania było nałożenie kar finansowych za naruszenie zbiorowego interesu konsumentów na trzy marki odzieżowe – Kubenz (962 068 zł kary), Recman (1 105 428zł kary) oraz Dastan Logistics (42 930 zł kary). Dodatkowo dwie z trzech firm zostały zobowiązane do powiadomienia konsumentów o naruszeniu na swoich stronach internetowych.

    Tekstylne wyroby wieloskładnikowe składają się z kilku warstw lub elementów (np. tkanina wierzchnia, wypełnienie i podszewka). Etykieta lub oznakowanie powinno uwzględniać skład surowcowy każdego składnika. Jeżeli dany element nie stanowi podstawowej podszewki i jednocześnie jest go w składzie mniej niż 30% producent może pominąć podawanie szczegółowego składu warstwy odzieży. Nadal jednak musi go uwzględnić w składzie surowcowym produktu.

    Kolejność włókien na metce powinna być podana w porządku malejącym proporcjonalnie do ich ilości występujących w składzie tekstyliów ze wskazaniem zawartości procentowej. Jeśli włókien jest mniej niż 5 albo 15%, odpowiednio pojedynczo lub łącznie producent może posłużyć się określeniem „inne włókna”.

    Nasze Aktualności prawne

    Zaufali nam