Prawo mody to dosyć nowe, szerokie i złożone pojęcie łączy bowiem mechanizmy branży modowej z solidnymi podstawami prawniczymi. Prawnicy specjalizujący się w tej dyscyplinie mają możliwość wykorzystania szerokiego wachlarza swoich umiejętności. Muszą oni często nie tylko jasno przedstawić sytuację prawną, ale także spojrzeć na nią od biznesowej strony klienta. Prawnik zajmujący się prawem mody jest zatem doradcą i zarządzającym sprawami własności intelektualnej w sposób zapobiegający skandalom i nieporozumieniom i tak należałoby rozumieć jego rolę. Zdecydowanie lepiej korzystać z wiedzy prawniczej od samego początku działalności w branży modowej, a nie post factum, kiedy pojawiają się poważne problemy.

    Dane podane w formularzu będą przetwarzane przez Kancelarię Prawną RPMS z siedzibą w Poznaniu wyłącznie w celu realizacji zgłoszenia oraz według zasad zawartych w Polityce prywatności

    Zaufali nam

    marki - zarejestrowanie znaku

    Czym jest prawo mody?

    Mianem prawa mody nazywa się zwyczajowo zbiór regulacji prawnych, które składają się na obsługę podmiotów z branży modowej. Idea wyodrębnienia „prawa mody”, jako nowej dziedziny pojawiła się już co prawda na Zachodzie, jednakże w większości krajów tematyka ta wciąż stanowi pewną „nowość”.

    Początki współczesnej koncepcji „prawa mody” sięgają roku 2004. Wówczas na łamach prestiżowego francuskiego czasopisma prawniczego Revue Lamy Droit des Affaires ukazał się artykuł „Droit de luxe”. Jego autorami była grupa francuskich prawników, kierowanych przez Annabelle Gauberti. „Droit de luxe”, które można przetłumaczyć jako „prawo dóbr luksusowych”, stanowił drugą w historii rzeczową analizę specyficznych kwestii prawnych i podatkowych dotyczących sektora mody oraz dóbr luksusowych. Jednakże krok milowy w celu wyodrębnienia „prawa mody” jako osobnej dziedziny prawa uczyniła profesor Susan Scafidi w 2006. Na nowojorskiej Fordham Law School utworzyła ona pierwszy kierunek studiów związany z prawem mody. Były one skierowane zarówno do zainteresowanych studentów, prawników, jak i projektantom mody.

    Od 2010 roku w Nowym Jorku działa Fashion Law Institute – pierwszy na świecie ośrodek akademicki, który zajmuje się prawem mody. Z roku na rok kursy i szkolenia dotyczące prawa mody oferuje coraz to więcej ośrodków akademickich, główne w Stanach Zjednoczonych.

    Nie ma wątpliwości, że powstanie prawa mody, jako zbioru specyficznych regulacji prawnych, stanowiło odpowiedź na rosnące potrzeby rynku modowego. Należy pamiętać, że rynek branży modowej i dóbr luksusowych obsługiwany jest przez setki tysięcy podmiotów na całym świecie oraz generuje olbrzymie obroty finansowe. Z roku na rok przemysł modowy generuje też coraz więcej spraw sądowych, związanych z prowadzoną przez „podmioty modowe” działalnością. Stąd też wzrosło zapotrzebowanie na prawników specjalizujących się w temacie, nie maleje także liczba przedsiębiorców zainteresowanych zwiększeniem swojej wiedzy prawno-biznesowej.

    Z czego składa się prawo mody?

    Jak już wspomniano, prawo mody stanowi zbiór regulacji oraz zagadnień prawnych związanych z branżą modową, oraz branżą dóbr luksusowych. W większości krajów prawo mody nie jest uznawane za odrębną dziedziną i może się ono różnić w zależności od miejscowych przepisów. Wyróżnia się jednak kilka ogólnych, podstawowych segmentów, na których opiera się zbiór prawa mody:

    • Ochrona własności intelektualnej – w tym zakres ochrony praw autorskich, naruszenie znaku towarowego czy patenty użytkowe, normy międzynarodowe i krajowe, zawłaszczenie kulturowe;
    • Prawo finansowe i korporacyjne; .in. mechanizmy factoringowe, inwestycje typu private equity
    • Przepisy regulujące proces produkcji – m.in. przepisy BHP, podział na rodzaje odzieży, wskazywanie kraju pochodzenia materiału;
    • Prawa Marketingowe – m.in. regulacje dot. etykietowania, licencjonowania, reklamy, sprzedaży
    • Prawo kosmetyczne – m.in. kwestie prawne związane z produkcją kosmetyków i farmaceutyków;
    • Prawo sprzedaży – m.in. kwestie prawne związane z prywatnością danych konsumentów, bezpieczeństwem informacji o kartach kredytowych, dyskryminacją na tle rasowym;
    • Etyka i praw konkurencji – m.in. kwestie prawa a etyki w modzie, prawo a zrównoważony rozwój gospodarczy, certyfikacja ekonomiczna, standardy monitorowania i certyfikacji łańcucha dostaw.
    • Prawo handlowe międzynarodowe – m.in. kwestie prawno podatkowe, opodatkowanie cen transferowych, kontyngenty przywozowe i wywozowe, cła.
    • Prawo w modelingu – prawne regulacje dotyczące ochrony i zatrudniania małoletnich w branży modowej, egzekwowanie przepisów antymonopolowych w odniesieniu do stawek wynagrodzeń osób zatrudnionych jako modele, przeciwdziałanie handlu ludźmi.

    Zbiór regulacji w prawie mody odpowiada na typowe problemy, z którymi codziennie boryka się branża modowa. W polskim prawie również możemy wyróżnić podobne zbiory zagadnień oraz istniejących przepisów prawnych, które dotykać mogą kwestie związane z działalnością w branży fashion.

    Prawo mody – prawo własności intelektualnej

    Prawo własności intelektualnych to jedno z najważniejszych zagadnień związanych z prawem mody. Wynika to z charakteru działalności podejmowanych przez podmioty specjalizujące się w branży modowej i branży towarów luksusowych. Wzory produktów, logo marki, metki, założenie strony internetowej, dystrybucja i promocja produktu i marki – na każdym z tych etapów istnieje realne zagrożenie działań sprzecznych z prawem, których efektem mogą być problemy prawne. Coraz częściej dochodzi do sądowych batalii przedsiębiorców oskarżonych o kradzież własności intelektualnej: wzoru, znaku, towarowego, designu strony internetowej, pojęcia firmy czy też tożsamości samej marki.

    W tym zakresie zagadnienia związane z prawem mody nie muszą dotyczyć wyłącznie działalności związanej z produkowaniem odzieży, perfum czy biżuterii. Z szeroko pojętą modą, związany jest design praktycznie każdego produktu. Także w Polsce znane są liczne przypadki spraw sądowych dotyczących problemów własności intelektualnej związanej ze wzornictwem produktu czy marki.

    Znak towarowy i jego ochrona

    Marki modowe nierzadko konkurują ze sobą w nieuczciwy sposób. Jednym z przykładów jest wykorzystanie znaków towarowych innych podmiotów działających w tym samym obszarze biznesowym. Dzieje się to także za pośrednictwem haseł, sloganów reklamowych, opisów, hashtagów czy ilustracji. Zgodnie z prawem własności przemysłowej, poprzez uzyskanie prawa ochronnego, nabywa się prawo do wyłącznego zastosowania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Zabezpiecza to znak towarowy firmy przed nieuprawnionym stosowaniem przez inną firmę. Oznacza to, że podmiot uprawniony posiada wyłączne prawo do stosowania zarejestrowanego znaku towarowego.

    Art. 120 ustawy Prawo własności przemysłowej określa, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które pozwala odróżnić produkt jednego przedsiębiorstwa od produktu innego. Może to być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, melodia, a nawet sygnał dźwiękowy. Zazwyczaj jednak są to znaki słowne, do których zaliczają się zarówno same litery, liczby, słowa, slogany, imiona, nazwiska, pseudonimy oraz nazwy przedsiębiorstw.

    Znak towarowy ma ogromne znaczenie w działalności każdej firmy. Zapewnia szybką identyfikację firmy oraz różnicowanie wobec wielu innych produktów na rynku dlatego stanowi jedno z najważniejszych aktywów firmy. Znak towarowy może zostać poddany ochronie.

    W Polsce ochroną znaków towarowych zajmuje się Urząd Patentowy RP w Warszawie. Zastrzeżony w tym urzędzie znak jest chroniony przez 10 lat i można ten okres przedłużać. Poza rejestracją w Urzędzie Patentowym RP istnieje możliwość rejestracji w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) oraz Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO).

    Rejestracja znaku towarowego oznacza dla rejestrującego szereg korzyści, a przede wszystkim jest to możliwość walki z nieuczciwą konkurencją. Ponieważ wraz z rozwojem firmy wzrasta jej rozpoznawalność, rośnie też zagrożenie, że inna firma będzie chciała korzystać z wypracowanej przez naszą firmę pozycji rynkowej wykorzystując wzór logo, nazwę, metki itp. Rejestracja znaku towarowego pozwala skutecznie zwalczać to zjawisko przez żądanie zaniechania używania zastrzeżonego logo czy nazwy oraz zapłaty odszkodowania.

    Znak towarowy a wzór przemysłowy

    Obok znaku towarowego, prawo własności przemysłowej wyróżnia także “wzór przemysłowy”. Zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 102 Prawa własności przemysłowej – Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

    Wzór przemysłowy jest kluczowym elementem służącym identyfikacji wizualnej przedsiębiorstwa. Pozwala na jego indywidualizację poprzez wyróżnienie elementów charakterystycznych, ja np. oferowanych usługi i produkowane towary. Odpowiednio zaprojektowany wzór przemysłowy może mieć istotny wpływ na na decyzje zakupowe klientów i – tym samym – na wyniki finansowe firmy.

    Mając na uwadze powyższe, wątpliwości nie pozostawia fakt, iż wzór przemysłowy jako czynnik kreujący wizje produktu, marki i usług przedsiębiorcy, zasługuje na szczególną ochronę, którą może zapewnić jego rejestracja.

    Rejestracja wzoru przemysłowego odbywa się podobnie, jak w przypadku znaku towarowego. Rejestracji dokonuje Urząd Patentowy RP. W przeciwieństwie do znaku towarowego wzór przemysłowy rejestrowany jest na okres 5 lat z możliwością jego przedłużania o kolejne 5, nie dłużej niż do lat 25.

    Należy pamiętać, iż nie każdy wzór będzie możliwy do zarejestrowania. Toteż obowiązujące przepisy zabraniają rejestrowania wzorów, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami, lub które mogłyby obrażać uczucia religijne bądź patriotyczne.

    Inspiracja a plagiat

    Plagiat to kradzież cudzego utworu lub jego części i przypisanie sobie jego autorstwo lub ukrycie autorstwa innej osoby. Projektanci bardzo często oskarżają się wzajemnie o kopiowanie swoich projektów. W wielu sytuacjach można mówić jednak jedynie o inspiracji, ale nie zawsze jest to jednoznaczne z plagiatem cudzego dzieła.

    Można wyróżnić dwa rodzaje plagiatów: jawny i ukryty. Z plagiatem jawnym mamy do czynienia gdy ktoś przypisuje sobie autorstwo wprost, co do całości lub części utworu.

    Natomiast plagiat ukryty to taki gdy plagiator przypisuje sobie autorstwo całego lub części cudzego utworu i włącza go do swojego dzieła, zmodyfikowanego, ale bez utraty sensu właściwego oryginałowi. W modzie plagiat ukryty występuje bardzo często, ponieważ dużo łatwiej jest wykorzystać zmodyfikowane elementy cudzego projektu, ukryć je w swoim.

    Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych określa trzy rodzaje utworów:

    • utwór samoistny, czyli od początku do końca stworzony przez autora,
    • utwór samoistny, ale inspirowany utworem wykreowanym przez innego autora,
    • utwór niesamoistny, stanowiący opracowanie innego autora.

    Identyfikacja utworu samoistnego nie stanowi raczej problemu. Większy problem może stanowić jednak inspiracja i opracowanie utworu. Zgodnie z ustawą o prawie autorskich i prawach pokrewnych inspiracją może być nawiązanie do czyjegoś stylu, pomysłu, projektu jednak powstały produkt musi być twórczy i wykazywać indywidualne podejście autora.

    Opracowanie natomiast posiada silne powiązania z pierwotnym utworem. Bardzo istotne jest, że opracowaniu potrzebna jest zgoda autora na wykorzystanie wykreowanych przez autora elementów utworu, a przy inspiracji taka zgoda nie jest potrzebna.

    Prawo cytatu

    Prawo cytatu jest to forma dozwolonego użytku. Cytat można używać bez zgody autora oraz zapłaty za użycie cytatu. Mówi o tym art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej “pr. aut.”) mówi:

    „Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów oraz rozpowszechnione utwory plastyczne, utwory fotograficzne lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym celami cytatu, takimi jak wyjaśnianie, polemika, analiza krytyczna lub naukowa, nauczanie lub prawami gatunku twórczości.”

    Trzeba jednak pamiętać o kilku zasadach, na których możemy używać cytatu:

    • można wykorzystywać część lub całość utworu, ale bez modyfikacji;
    • należy pamiętać o oznaczeniu autora cytatu.

    Jeśli powyższe przesłanki nie zostaną spełnione, można dopuścić się plagiatu.

    W tym miejscu warto pochylić się nad zagadnieniem, które w dzisiejszych czasach jest bardzo powszechne i jednocześnie budzi wiele wątpliwości na gruncie prawa do cytatu. Mowa tutaj o stosowaniu cytatów na elementach garderoby, w szczególności na koszulkach. Obecnie prawie każda większa sieć odzieżowa posiada w swojej ofercie ubrania (najczęściej koszulki lub bluzy), które opatrzone są cytatami. Czy zatem taki sklep odzieżowy może posługiwać się fragmentami cudzej twórczości na szeroką skalę (np. sprzedając tysiące koszulek opatrzonych konkretnym cytatem) nie posiadając do nich żadnych praw autorskich? Odpowiadamy – może.

    Powyższe stanowisko ma swoje uzasadnienie w przepisie art. 29 pr. aut. Wykładnia tego przepisu pozwala na stwierdzenie, iż korzystanie z fragmentów cudzych dzieł jest dozwolone wyłącznie jeżeli korzystanie to następuje w innym utworze. Z powyższego wynika, że aby prawo cytatu mogło miec zastosowanie w branży odzieżowej, koszulka, bluza lub inny fragment garderoby opatrzony cytatem, musiałyby stanowić utwór w rozumieniu art. 1 pr. aut., czyli być wytworem działalności twórczej człowieka. Zgodnie z panującym w doktrynie i orzecznictwie stanowiskiem, zwykły, bawełniany, T-shirt czy bluza, które nie posiadają żadnych wyróżniających i oryginalnych elementów, zdecydowanie nie posiadają statusu utworu w rozumieniu prawa autorskiego.

    Należy jednak być czujnym, gdyż niektóre cytaty lub nawet pojedyncze słowa, które chcemy umieścić na ubraniu, mogą być zarejestrowane, jako znaki towarowe. Taki zarejestrowany znak towarowy można legalnie umieścić na koszulce tylko i wyłącznie po uzyskaniu zgody właściciela tego znaku. W przypadku bezprawnego umieszczenia znaku towarowego (bez zgody właściciela) na ubraniu, jego właścicielowi przysługiwać będą względem firmy odzieżowej roszczenia o zaniechanie dalszego naruszania jej prawa, o naprawienie wyrządzonej bezprawnym działaniem szkody, wydanie bezprawnie uzyskanych korzyści, czy też roszczenia o likwidację produktów opatrzonych znakiem towarowym wykorzystanym w sposób bezprawny.

    A co z wykorzystaniem w projekcie obrazu znanych dzieł sztuki?

    „Mona Lisa” na skarpetkach kalifornijskiej firmy Sock Drawer czy „Słoneczniki” Van Gogha na sukienkach Rodarte – od wielu lat motywy znanych dzieł sztuki są wykorzystywane w projektach znanych domów mody. Czy nie jest to jednak naruszeniem praw autorskich? Czy znani projektanci mogą wykorzystywać do swoich projektów dzieła sztuki?

    Odpowiedź na takie pytanie nie zawsze będzie prosta, ponieważ wiele zależy od krajowych przepisów regulujących sektor praw autorskich. Doskonałym przykładem daleko idącej ochrony utworów jest niezgodne z prawem wykorzystanie przez znanego francuskiego projektanta mody, Jeana Paula Gaultiera grafiki przedstawiającej m.in. słynny obraz Sandro Botticellego, Narodziny Wenus na produktach odzieżowych z kolekcji Le Musee.

    Według prawa włoskiego fakt, że dzieło znalazło się w domenie publicznej nie zwalnia korzystającego z obowiązku uzyskania pozwolenia od właściciela praw autorskich oraz uiszczenia stosownej opłaty.

    W przytoczonym stanie faktycznym prawa do obrazu należą do Galerii Uffizi, która nie otrzymała od projektanta wniosku o wyrażenie zgody na wykorzystanie przedstawionej na nim grafiki. Wysokość opłaty jest determinowana poprzez uwzględnienie cen oferowanych towarów oraz ich sprzedanej ilości i może sięgnąć nawet setek tysięcy euro.

    Marka, która planuje wykorzystać dzieła zagranicznych twórców w ramach prowadzonej działalności gospodarczej powinna rozważyć skorzystanie ze wsparcia kancelarii prawnej z wieloletnim doświadczeniem w zakresie stosowania przepisów regulujących własność intelektualną i przemysłową.

    Jak w takim razie wygląda pozycja twórców w Polsce? Ochrona praw autorskich w Polsce istnieje przez okres całego życia twórcy i 70 lat po jego śmierci. W przypadku natomiast państw trzecich (spoza UE) obowiązują zapisy Konwencji Berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych, zgodnie z którymi czas ochrony praw autorskich trwa co najmniej 50 lat po śmierci autora. Po wygaśnięciu autorskich praw majątkowych dzieło przechodzi do tak zwanej domeny publicznej i może być swobodnie wykorzystywane, również do celów komercyjnych.

    Podróbki w prawie mody

    W branży modowej bardzo często pojawia się też określenie „podróbka”. Z podróbką mamy do czynienia w sytuacji gdy producent wprowadza na rynek produkt w formie jak najbardziej zbliżonej do oryginału lub nawet identycznej. Może to dotyczyć całego wzoru, poszczególnych elementów towaru, jak i nazwy i logo firmy. Działania te są podejmowane w celu wprowadzenia w błąd odbiorcę i zapewnienia zysku ze sprzedaży produktu, który ma już ugruntowaną pozycję wśród klientów.

    Wartym podkreślenia jest fakt, iż jak wskazują ostatnie Raporty Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) – zjawisko kradzieży własności intelektualnej (w tym tworzenia podróbek towarów) w ostatnich latach znacząco się nasiliło na terenie UE, natomiast sektor odzieżowy i obuwniczy są jednymi z najbardziej narażonych na podróbki.

    W przedstawionej powyżej sytuacji autor oryginalnego produktu może dochodzić swoich praw przed sądem. Muszą być jednak spełnione przesłanki opisane w art. 24 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W cytowanym artykule określone są następujące przesłanki:

    • kopiowanie zewnętrznej postaci produktu,
    • wprowadzenie go do obrotu,
    • stworzenie możliwości wprowadzenie w błąd klienta,
    • wyrządzenie poważnej szkody przedsiębiorcy

    Bardzo istotnym jest fakt, że odpowiedzialności podlegać będzie jedynie wprowadzenie do obrotu skopiowanego produktu.

    Sama produkcja będzie uznana za usiłowanie popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji. Bezkarne natomiast pozostaną osoby, które skopiowały projekt na własny użytek, nie wprowadzając go do obrotu. Tak samo ma się sprawa wykorzystania samego pomysłu. Ustawa o prawie autorskim nie chroni bowiem pomysłu jako takiego.

    Podrabianie towaru wiąża się nie tylko z sankcjami wynikającymi z popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji. Osobie, która oznaczy swój towar podrobionym znakiem towarowym w celu wprowadzenia go do obrotu, grozi odpowiedzialność karna. Z dyspozycji przepisu art. 305 ust. 1 Prawa własności przemysłowej wynika, iż za ww. czyn sprawcy grozi nawet do 2 lat pozbawienia wolności. Istotną różnicą, w porównaniu z odpowiedzialnością cywilnoprawną za czyn nieuczciwej konkurencji, jest to, że odpowiedzialność karna powstaje nie tylko momencie wprowadzenia podrobionych towarów, ale już w momencie oznaczenia towaru podrobionym znakiem, bez konieczności wprowadzenia go do obrotu (ale z zamiarem dokonania takiej czynności). Przepis powyższy stanowi bowiem, iż odpowiedzialność karną ponosi ten, kto w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, w tym podrobionym znakiem towarowym Unii Europejskiej, zarejestrowanym znakiem towarowym lub znakiem towarowym Unii Europejskiej, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami.

    W tym miejscu warto dodać, iż niezwykle rzadko zdarza się sytuacja powstania dwóch identycznych dzieł przez dwóch różnych twórców. Wydaje się to nieprawdopodobne, a jednak zdarza się równoległe powstanie dwóch prawie identycznych dzieł. Taką sytuację określa się jako paralelizm twórczy i może się zdarzyć kiedy dwóch twórców opracowuje ten sam temat za pomocą takich samych środków technicznych. W dzisiejszych czasach paralelizm twórczy jest bardzo częsty w branży fotograficznej i modowej. Nierzadko zdarza się, że kilku fotografów tworzy sesję zdjęciową w bardzo podobnej (jeśli nie identycznej )aranżacji, lub też wykorzysta tą samą lub podobną modelkę.

    Prawo mody – Finanse, produkcja, handel

    Oczywiście prawo mody obejmuje również szerokie spektrum zagadnień stricte prawnych, (dotyczących m.in. prawa pracy czy zasad BHP, jak i regulacje związane z zarządzaniem procesami technologicznymi czy wzornictwem), jak również zagadnień związanych z finansowaniem działalności, funkcjonowaniem spółek na lokalnym rynku handlowym, a także międzynarodowym i samą produkcją ubrań i akcesoriów. Nierzadko zdarza się, że organizacje korzystają z mechanizmów faktoringowych, inwestycji typu private equity oraz obecnością na giełdzie papierów wartościowych. W ramach każdej z tych czynności zalecane jest korzystanie ze wsparcia wyspecjalizowanych podmiotów, jak np. kancelarie prawne czy firmy brokerskie.

    Branża modowa to przede wszystkim branża handlowa. Toteż nieodzownym jej elementem jest handel zarówno detaliczny jak i międzynarodowy. W tej dziedzinie prym wiedzie przede wszystkim ochrona konsumentów, RODO i bezpieczeństwo transakcyjne. Ponadto w tym zakresie ważnym elementem są również podatki i prawo importowe, a także regulacje związane z działalnością w szarej strefie.

    Prawo mody w Internecie

    Jesteśmy przyzwyczajeni, że Internet jest źródłem wszelkiej informacji, nie wyobrażamy sobie bez niego życia i czerpiemy, a potem wykorzystujemy z niego wiele materiałów. Branża modowa ma tu też wielkie pole do czerpania inspiracji. Należy jednak liczyć się tutaj z przepisami powszechnie obowiązującego prawa.

    Często zapominamy bowiem o tym, że podczas zakładania strony firmowej, tworzeniu wpisu na bloga czy w mediach społecznościowych, wykorzystując chociażby cudze zdjęcie czy tekst lub wzorując się na stronie internetowej innej firmy, możemy zostać pociągnięci do odpowiedzialności w wyniku działania szeroko pojętego prawa mody. Za łamanie praw autorskich również w Internecie grożą dotkliwe sankcje: od wysokich kar finansowych po karę pozbawienia wolności.

    Prawnik mody – w czym pomoże?

    Ponieważ prawo mody jest stosunkowo nowym zagadnieniem w obszarze prawa i poruszanie się w tej materii nie jest proste, należy pamiętać, że istnieją kancelarie prawne specjalizujące się w szeroko pojętym prawie mody i gotowe są przeprowadzić każdego bezpiecznie przez różnorodność przepisów w tym zakresie.

    Prawo mody to obszar niezwykle szeroki, związany z wieloma gałęziami prawa, wręcz interdyscyplinarny. Sprawdza się nie tylko do zagadnień stricte z pogranicza prawa przemysłowego czy prawa własności intelektualnej, ale również z ogólnymi zasadami prowadzenia działalności gospodarczej.

    Nasza kancelaria specjalizuje się w prawie mody. Pomożemy ubrać w ramy prawne wszelkie aspekty prowadzenia kreatywnego biznesu, w szczególności:

    • Przeprowadzimy doradztwo zmierzające do wprowadzenia struktury związanej z dobrami niematerialnymi wynikającymi z ustaw o prawie własności intelektualnej i tym podobnych;
    • Przygotujemy niezbędne umowy, a także przeprowadzi audyt obecnie funkcjonujących w obrocie kontraktów;
    • Przygotujemy niezbędne dokumenty do prowadzenia działalności e-commerce;
    • Pomożemy opracować strategię rejestracji oznaczeń towarowych w przedsiębiorstwie;
    • Przygotujemy klauzule zabezpieczające ewentualnej naruszenia praw przedsiębiorcy oraz przygotujemy strategię prowadzenia sporów polubownych oraz sądowych;
    • Zadbamy o ochronę prawną aktywów IP takich, jak wzór przemysłowy, znak towarowy, logotyp oraz przeprowadzimy badanie czystości IP;
    • Przeprowadzimy niezbędne postępowania rejestracyjne i sprzeciwowe przed UPRP oraz zagranicznymi urzędami patentowymi;
    • Wesprzemy przedsiębiorcę w wykorzystaniu nowoczesnych technologii w branży kreatywnej (m.in. tokeny NFT, technologia Blockchain).

    Nasze Aktualności prawne

    Zaufali nam