Definicja nieuczciwej konkurencji wg ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
Ustawa o ZNK zawiera bardzo ogólną definicję czynu nieuczciwej konkurencji: jest to działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Każdy czyn, który spełnia wyżej wskazane warunki może być traktowany jako czyn nieuczciwej konkurencji. Warto zauważyć, że w definicji nie przewiduje się kryterium winy przedsiębiorcy. Nie muszą być w żaden sposób zawinione przez sprawcę, chociaż w istocie ich popełnienie bez winy może okazać się w niektórych przypadkach niemożliwe.
W kontekście definicji zastanawiać może to, czym są ,,dobre obyczaje”. Są to pewne standardy, które wykształciły się w toku rywalizacji rynkowej. Odnoszą się one do sposobu konkurowania za pomocą takich cech produktów i usług, które są istotne z punktu widzenia klientów (cena, jakość). W praktyce o tym, czym są dobre obyczaje decyduje określona sytuacja: branża, rodzaj produktu, konkretne zachowanie producenta. Posługiwanie się tak ogólną definicją mogłoby w praktyce rodzić liczne problemy. Z tego względu ustawodawca zdecydował się wymienić przykładowe czyny nieuczciwej konkurencji.
Przykłady nieuczciwej konkurencji wskazane w ustawie
Katalog czynów nieuczciwej konkurencji ma charakter otwarty, tj. nie stanowi wyczerpującego wyliczenia czynów, które mogą być traktowane jako nieuczciwa konkurencja. Mimo to, wyliczenie z pewnością zawiera w sobie większość możliwych czynów nieuczciwej konkurencji, które występują w życiu gospodarczym.
Wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa
Pierwszym z czynów nieuczciwej konkurencji jest posługiwanie się wprowadzającym w błąd oznaczeniem przedsiębiorstwa. Chodzi tu o takie oznaczenie przedsiębiorstwa, które może wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości, przez używanie firmy, nazwy, godła, skrótu literowego lub innego charakterystycznego symbolu wcześniej używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przedsiębiorstwa.
Warto pamiętać, że chroniona jest nie tylko sama zarejestrowana nazwa przedsiębiorstwa, ale też każde oznaczenie stosowane w obrocie gospodarczym. Przykładowo, jeżeli firma o nazwie Kowalski, Nowak i Lewandowski posługuje się w obrocie skrótem ,,KNL”, również wprowadzające w błąd używanie tego skrótu może zostać potraktowane jako czyn nieuczciwej konkurencji. Formą używania oznaczenia przedsiębiorstwa jest m.in. umieszczanie danej nazwy w reklamach i ofertach handlowych lub rozpowszechnianie w związku ze świadczeniem usług (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 kwietnia 2002 r., sygn. akt I ACa 1182/01).
Co ważne, do wprowadzenia w błąd nie musi dojść w rzeczywistości. Wystarczy bowiem sama możliwość, że klienci ulegną błędnemu mniemaniu co do oznaczenia przedsiębiorstwa. Znaczenie zwiększa to zatem zakres potencjalnej odpowiedzialności za czyn.
Wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług
Czynem nieuczciwej konkurencji jest także posługiwanie się fałszywym lub oszukańczym oznaczeniem geograficznym, jeżeli wprowadza ono w błąd co do kraju, regionu lub miejscowości pochodzenia towarów albo używanie takiego oznaczenia w działalności handlowej, reklamie, listach handlowych, rachunkach lub innych dokumentach.
Zafałszowanie to polega na wywołaniu niezgodnego z rzeczywistością wyobrażenia odnoszącego się, przykładowo, do kraju pochodzenia towaru lub usługi. Podobnie jak w przypadku oznaczenia przedsiębiorstwa, wystarczy sama możliwość wprowadzenia klienta w błąd, a nie faktyczne oszukanie klienta.
Jak wskazuje ponadto ustawa o ZNK, jeżeli towar lub usługa w miejscu pochodzenia korzysta z ochrony, a z pochodzeniem z określonego regionu lub miejscowości są związane ich szczególne cechy lub właściwości, czynem nieuczciwej konkurencji jest fałszywe lub oszukańcze używanie takich chronionych oznaczeń geograficznych i chronionych nazw pochodzenia. Oznacza to, że np. niedozwolone byłoby oznaczenie wyprodukowanego w Wielkopolsce sera jako oscypka, nawet jeżeli jego skład byłby identyczny z prawdziwym, prawnie chronionym oscypkiem.
Czynem nieuczciwej konkurencji jest także takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich.
Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa
Ustawa poświęca wiele miejsca naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa. Czynem nieuczciwej konkurencji jest ujawnienie, wykorzystanie lub pozyskanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.
Ustawa definiuje tajemnicę przedsiębiorstwa: rozumie się przez to informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, które jako całość lub w szczególnym zestawieniu i zbiorze ich elementów nie są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo nie są łatwo dostępne dla takich osób, o ile uprawniony do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi podjął, przy zachowaniu należytej staranności, działania w celu utrzymania ich w poufności.
Tajemnicą przedsiębiorstwa nie jest zatem informacja powszechnie znana osobom, które zajmują się daną działalnością. Muszą to być informacje specyficzne, wypracowane lub nabyte przez przedsiębiorstwo w toku swojej działalności.
Kolejne przepisy ustawy o ZNK precyzują kwestią naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa. Zachodzi ono w szczególności gdy:
-
ujawnienie tajemnicy następuje bez zgody uprawnionego do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi i wynika z nieuprawnionego dostępu, przywłaszczenia, kopiowania dokumentów, przedmiotów, materiałów, substancji, plików elektronicznych obejmujących te informacje lub umożliwiających wnioskowanie o ich treści;
-
wykorzystanie lub ujawnienie informacji następuje bez zgody uprawnionego do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi i narusza obowiązek ograniczenia ich wykorzystywania lub ujawniania wynikający z ustawy, czynności prawnej lub z innego aktu albo gdy zostało dokonane przez osobę, która pozyskała te informacje, dokonując czynu nieuczciwej konkurencji;
-
ujawnienie, wykorzystanie lub pozyskanie informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi czyn nieuczciwej konkurencji także wówczas, gdy w chwili ich ujawnienia, wykorzystania lub pozyskania osoba wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła wiedzieć, że informacje zostały pozyskane bezpośrednio lub pośrednio od tego, kto wykorzystał lub ujawnił je w okolicznościach określonych powyżej.
Nakłanianie pracowników, klientów lub kontrahentów do rozwiązania lub niewykonania umowy
Tego typu działanie może przybrać jedną z dwóch form: związaną z pracownikami konkurenta albo jego klientami i kontrahentami. Po pierwsze, czynem nieuczciwej konkurencji jest nakłanianie osoby świadczącej na rzecz przedsiębiorcy pracę (zarówno na podstawie umowy o pracę jak i umowy cywilnoprawnej) do niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych albo innych obowiązków umownych, w celu przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo szkodzenia przedsiębiorcy.
W stosunku do klientów, czynem nieuczciwej konkurencji jest nakłanianie klientów konkurenta lub innych osób do rozwiązania z nim umowy albo niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Również tutaj istotny jest cel w postaci przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo szkodzenia przedsiębiorcy.
Obok klientów zakres tego czynu obejmuje również np. dostawców przedsiębiorcy. Czyn taki może zajść przykładowo w sytuacji, gdy pracownik odchodzi od danego przedsiębiorcy i zakłada własną działalność gospodarczą. Jeżeli towarzyszy temu jakiś nacisk i zniechęcenie innych osób do dotychczasowego pracodawcy albo np. pracownik wykorzystuje bazę danych pracodawcy do oczerniania lub zniechęcania jego klientów, mamy do czynienia z formą nieuczciwej konkurencji.
Naśladownictwo produktów
Czynem nieuczciwej konkurencji jest naśladowanie gotowego produktu, polegające na tym, że za pomocą technicznych środków reprodukcji jest kopiowana zewnętrzna postać produktu, jeżeli może wprowadzić klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu. Może to rodzić wątpliwości. Często bowiem pewne produkty sąd do siebie bardzo podobne (np. dwie czekolady o tym samym smaku, wiodące marki coli). Wyjaśnić należy, że nie chodzi o każdą sytuacje naśladownictwa (wiadomo, iż niektóre produkty mało się od siebie różnią), lecz o sytuacje tzw. niewolniczego naśladownictwa, gdy kopii nie da się odróżnić od oryginału, co może skutkować wprowadzeniem klienta w błąd.
Ustawa wskazuje ponadto, iż nie stanowi czynu nieuczciwej konkurencji naśladowanie cech funkcjonalnych produktu, w szczególności budowy, konstrukcji i formy zapewniającej jego użyteczność. Jeżeli jednak naśladowanie cech funkcjonalnych gotowego produktu wymaga uwzględnienia jego charakterystycznej formy, co może wprowadzić klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu, naśladowca jest zobowiązany odpowiednio oznaczyć produkt.
Pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie
Czynem nieuczciwej konkurencji jest rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o swoim lub innym przedsiębiorcy albo przedsiębiorstwie, w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody.
Ustawa wprost wymienia przykłady takich zachowań. W szczególności są to nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje o:
-
osobach kierujących przedsiębiorstwem;
-
wytwarzanych towarach lub świadczonych usługach;
-
stosowanych cenach;
-
sytuacji gospodarczej lub prawnej.
Zatem, jeżeli nasz konkurent rozpowszechnia nieprawdziwe informacje dot. naszego nadchodzącego bankructwa, złej sytuacji finansowej lub podaje nieprawdziwe informacje o zarządzie spółki, popełnia on czyn nieuczciwej konkurencji.
Rozpowszechnianiem nieprawdziwych lub fałszywych wiadomości, jest również posługiwanie się:
-
nieprzysługującymi lub nieścisłymi tytułami, stopniami albo innymi informacjami o kwalifikacjach pracowników;
-
nieprawdziwymi atestami;
-
nierzetelnymi wynikami badań;
-
nierzetelnymi informacjami o wyróżnieniach lub oznaczeniach produktów lub usług.
Utrudnianie dostępu do rynku
Czynem nieuczciwej konkurencji jest także utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez:
-
sprzedaż towarów lub usług poniżej kosztów ich wytworzenia lub świadczenia albo ich odprzedaż poniżej kosztów zakupu w celu eliminacji innych przedsiębiorców;
-
nakłanianie osób trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom albo niedokonywania zakupu towarów lub usług od innych przedsiębiorców;
-
rzeczowo nieuzasadnione, zróżnicowane traktowanie niektórych klientów;
-
pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży;
-
działanie mające na celu wymuszenie na klientach wyboru jako kontrahenta określonego przedsiębiorcy lub stwarzanie warunków umożliwiających podmiotom trzecim wymuszanie zakupu towaru lub usługi u określonego przedsiębiorcy. Może to polegać na:
-
ograniczeniu w istotny sposób lub wyłączeniu możliwości dokonywania przez klienta zakupu u innego przedsiębiorcy;
-
stworzeniu sytuacji powodujących pośrednio lub bezpośrednio narzucenie klientom przez podmioty trzecie konieczności dokonania zakupu u danego przedsiębiorcy lub u przedsiębiorcy, z którym dany przedsiębiorca pozostaje w związku gospodarczym
-
emisji, oferowaniu oraz realizacji znaków legitymacyjnych podlegających wymianie na towary lub usługi oferowane przez jednego przedsiębiorcę lub grupę przedsiębiorców pozostających w związku gospodarczym, w okolicznościach wskazujących na sprzedawanie towaru poniżej kosztów.
-
Tego typu działania mogą prowadzić do utrudnienia swobody wejścia na rynek, wyjścia z niego, a także oferowania na nim swoich towarów lub usług. Czynem nieuczciwej konkurencji jest także utrudnianie małym przedsiębiorcom dostępu do rynku przez sprzedaż towarów lub usług w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 400 m2 po cenie nieuwzględniającej marży handlowej.
Za czyn nieuczciwej konkurencji uważa się także:
-
emitowanie oraz realizacja znaków legitymacyjnych (np. bonów) podlegających wymianie na towary lub usługi, oferowanych poniżej ich wartości nominalnej;
-
emitowanie oraz realizacja znaków legitymacyjnych podlegających wymianie na towary lub usługi o cenie przewyższającej wartość nominalną znaku.
Przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną
Przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną, oprócz tego, że stanowi przestępstwo, jest także czynem nieuczciwej konkurencji. Dotyczy to przekupstwa dokonanego przez:
-
przedsiębiorcę;
-
osobę działającą na rzecz przedsiębiorcy w ramach uprawnienia do jego reprezentowania albo podejmowania w jego imieniu decyzji lub wykonywania nad nim kontroli (członków zarządu, rad nadzorczych);
-
działającą na rzecz przedsiębiorcy, za zgodą osoby, o której mowa w punkcie wyżej (najczęściej pracowników, prokurentów, kontrahentów).
Zakazana lub wprowadzająca w błąd reklama
Ustawa typizuje także niektóre formy reklamy. Czynem nieuczciwej konkurencji jest:
-
reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka;
-
reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi;
-
reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci;
-
wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji;
-
reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta niezamówionych towarów lub nadużywanie technicznych środków przekazu informacji
Reklamą wprowadzającą w błąd może być reklama, która zawiera informacje obiektywnie prawdziwe, ale niepełne, dwuznaczne, trudno sprawdzalne, podane w sposób skomplikowany. Większość odbiorców nie ma bowiem możliwości lub zdolności do zweryfikowania podanych w reklamie informacji.
Ponadto, osobno uregulowano tzw. reklamę porównawczą. Jest to reklama umożliwiająca bezpośrednio lub pośrednio rozpoznanie konkurenta albo towarów lub usług oferowanych przez konkurenta. Nie każda reklama porównawcza jest czynem nieuczciwej konkurencji: tylko, jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami. Reklama porównawcza nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, jeżeli łącznie spełnia szereg przesłanek:
-
nie jest reklamą wprowadzającą w błąd;
-
w sposób rzetelny i dający się zweryfikować na podstawie obiektywnych kryteriów porównuje towary lub usługi zaspokajające te same potrzeby lub przeznaczone do tego samego celu;
-
w sposób obiektywny porównuje jedną lub kilka istotnych, charakterystycznych, sprawdzalnych i typowych cech tych towarów i usług, do których może należeć także cena;
-
nie powoduje na rynku pomyłek w rozróżnieniu między reklamującym a jego konkurentem, ani między ich towarami albo usługami, znakami towarowymi, oznaczeniami przedsiębiorstwa lub innymi oznaczeniami odróżniającymi;
-
nie dyskredytuje towarów, usług, działalności, znaków towarowych, oznaczeń przedsiębiorstwa lub innych oznaczeń odróżniających, a także okoliczności dotyczących konkurenta;
-
w odniesieniu do towarów z chronionym oznaczeniem geograficznym lub chronioną nazwą pochodzenia odnosi się zawsze do towarów z takim samym oznaczeniem;
-
nie wykorzystuje w nieuczciwy sposób renomy znaku towarowego, oznaczenia przedsiębiorstwa lub innego oznaczenia odróżniającego konkurenta ani też chronionego oznaczenia geograficznego lub chronionej nazwy pochodzenia produktów konkurencyjnych;
-
nie przedstawia towaru lub usługi jako imitacji czy naśladownictwa towaru lub usługi opatrzonych chronionym znakiem towarowym, chronionym oznaczeniem geograficznym lub chronioną nazwą pochodzenia albo innym oznaczeniem odróżniającym.
Spełnienie wszystkich tych warunków może okazać się trudne. Z tego względu należy raczej unikać reklamy porównawczej w swojej działalności.
Organizowanie systemu sprzedaży lawinowej;
Czynem nieuczciwej konkurencji jest organizowanie tzw. systemu sprzedaży lawinowej. Polega ona na proponowaniu nabywania towarów lub usług poprzez składanie nabywcom tych towarów lub usług obietnicy uzyskania korzyści materialnych w zamian za nakłonienie innych osób do dokonania takich samych transakcji, które to osoby uzyskałyby podobne korzyści materialne wskutek nakłonienia kolejnych osób do udziału w systemie.
Chodzi tu zatem o formę piramidy, w której osoba A sprzedaje osobie B pewne produkty i obiecuje jej, iż zapłaci jej, jeżeli ta nakłoni osoby C i D to dokonania takiej samej transakcji oraz do nakłaniania kolejnych osób (E, F, G, H…) do tego samego.
Nie jest jednak formą sprzedaży lawinowej takie działanie, jeżeli:
-
korzyści materialne uzyskiwane z uczestnictwa w systemie sprzedaży pochodzą ze środków uzyskiwanych z zakupu lub ze sprzedaży dóbr i usług po cenie, której wartość nie może rażąco przekraczać rzeczywistej wartości rynkowej tych dóbr i usług;
-
osoba rezygnująca z udziału w systemie sprzedaży ma prawo do odprzedaży organizatorowi systemu za co najmniej 90% ceny zakupu wszystkich nabytych od organizatora nadających się do sprzedaży towarów, materiałów informacyjno-instruktażowych, próbek towarów lub zestawów prezentacyjnych zakupionych w przeciągu 6 miesięcy poprzedzających datę złożenia rezygnacji organizatorowi systemu sprzedaży
Nieuczciwa konkurencja prowadzone przez dyskonty
Jeden czyn nieuczciwej konkurencji przewidziany został specjalnie z myślą o dyskontach. Czynem tym wprowadzanie do obrotu przez sieci takich sklepów towarów w ilości przewyższającej 20% wartości obrotów z markami stanowiącymi własność właściciela sieci lub podmiotów zależnych.
Nieuzasadnione wydłużanie terminów zapłaty za dostarczane towary lub wykonane usługi.
Czynem nieuczciwej konkurencji jest także nieuzasadnione wydłużanie terminów zapłaty za dostarczone towary lub wykonane usługi, polegające w szczególności na:
-
naruszeniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych;
-
rażącym odstępstwie od dobrych praktyk handlowych, które narusza zasadę działania w dobrej wierze i zasadę rzetelności;
-
niedostosowaniu do harmonogramu dostawy towarów lub harmonogramu wykonania usługi;
-
nieuwzględnieniu właściwości towaru lub usługi, które są przedmiotem umowy;
Wytwarzanie lub handel urządzeniami niedozwolonymi w rozumieniu ustawy o ochronie usług świadczonych drogą elektroniczną
Ostatnim czynem nieuczciwej konkurencji jest wytwarzanie, import, dystrybucja, sprzedaż, najem lub oddawanie do używania pod innym tytułem prawnym oraz posiadanie, w celach zarobkowych, urządzeń niedozwolonych, w rozumieniu przepisów o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym.
Za urządzenie niedozwolone w rozumieniu ww. ustawy, uważa się sprzęt lub oprogramowanie, które zostały zaprojektowane lub przystosowane w celu umożliwienia korzystania z usług chronionych bez uprzedniego zezwolenia usługodawcy. Chodzi tutaj o taki rodzaj sprzętu, którego celem jest odwrócenie działania zabezpieczeń usługi chronionej przed nieuprawnionym z niej korzystaniem.
Czynem nieuczciwej konkurencji jest także instalacja, serwis lub wymiana takich urządzeń w celach zarobkowych, oraz wykorzystywanie przekazu informacji handlowej do promocji tych urządzeń lub związanych z nimi usług.
Ochrona przed czynami nieuczciwej konkurencji na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
W odniesieniu do ww. czynów nieuczciwej konkurencji, w ustawie przewidziano możliwość złożenia przez poszkodowanego przedsiębiorcę żądania:
-
zaniechania niedozwolonych działań;
-
usunięcia skutków niedozwolonych działań;
-
złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
-
naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych;
-
wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych;
-
zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.
-
orzeczenia przez sąd zniszczenia wyrobów, ich opakowań, materiałów reklamowych i innych przedmiotów bezpośrednio związanych z popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji lub zaliczenie na poczet odszkodowania.
Sądem właściwym do rozpatrywania skarg na nieuczciwą konkurencję jest sąd okręgowy właściwy względem siedziby przedsiębiorcy, który dopuszcza się czynu nieuczciwej konkurencji.
Co istotne, w przypadku tego postępowania, niekiedy dochodzi do przeniesienia ciężaru dowodu. Mianowicie, w przypadku ciężar dowodu co do prawdziwości oznaczeń lub informacji umieszczanych na towarach albo ich opakowaniach lub wypowiedzi zawartych w reklamie spoczywa na osobie, której zarzuca się czyn nieuczciwej konkurencji związany z wprowadzeniem w błąd, a nie na osobie, które podnosi ten zarzut.
Roszczenia z tytułu czynów nieuczciwej konkurencji ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat. Bieg przedawnienia rozpoczyna się oddzielnie co do każdego naruszenia
Ważne, aby pamiętać, że w razie wniesienia oczywiście bezzasadnego powództwa z tytułu nieuczciwej konkurencji, sąd, na wniosek pozwanego, może nakazać powodowi złożenie jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Jeżeli pozwany, u którego na skutek wniesienia powództwa, powstała szkoda, może żądać jej naprawienia. Należy zatem bardzo ostrożnie podchodzić do kwestii powództwa o czyny nieuczciwej konkurencji.
Oprócz powyższego, możliwe jest także sformułowanie roszczeń na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego dot. odpowiedzialności za delikty cywilnoprawne. Przykładowo naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa stanowi naruszenie dóbr osobistych, które może powodować skargę o odszkodowanie na podstawie art. 415 KC. Zatem również przepisy KC mogą być podstawą roszczeń: stosuje się wtedy kodeksowe przepisy dot. przedawnienia czy też ciężaru dowodu, a nie uregulowania ustawy o ZNK.
Warto pamiętać, że w przypadku roszczenie o uzyskanie odszkodowania na podstawie przepisów ustawy o ZNK, przepisy KC dot. odszkodowania stosuje się odpowiednio. Odszkodowanie obejmuje zatem nie tylko faktycznie poniesione szkody, ale też utracony zysk. Konieczne jest także wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między szkodą a danym działaniem.
Specjalne roszczenia związane z ochroną tajemnicą przedsiębiorstwa.
Ponadto, w przypadku naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa możliwe jest zwrócenie się z dodatkowymi roszczeniami.
Po pierwsze, sąd, na wniosek uprawnionego, może zobowiązać pozwanego do podania do publicznej wiadomości informacji o wyroku albo treści wyroku, w oznaczony sposób i w oznaczonym zakresie.
Podanie informacji do publicznej wiadomości nie zawsze jest jednak możliwe. Musi to być uzasadnione ze względu na okoliczności dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, w szczególności sposób dokonania czynu, wartość informacji, których dotyczył czyn, skutek czynu oraz prawdopodobieństwo dokonania czynu nieuczciwej konkurencji w przyszłości, a w przypadku, jeżeli pozwanym jest osoba fizyczna – jeżeli dodatkowo nie sprzeciwia się temu uzasadniony interes pozwanego, w szczególności wzgląd na ochronę jego dóbr osobistych. Ogłoszenie wyroku nie może prowadzić do ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa.
Co więcej, w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji polegającego na naruszeniu tajemnicy przedsiębiorstwa sąd, zamiast uwzględnienia:
-
żądania zaniechania działań;
-
usunięcia skutków niedozwolonych działań;
-
orzeczenia o wyrobach, ich opakowaniach (itp.) bezpośrednio związanych z popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji;
może, na wniosek pozwanego, zobowiązać go do zapłaty na rzecz powoda stosownego wynagrodzenia, w wysokości nie wyższej niż wynagrodzenie, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z informacji, przez czas nie dłuższy niż do ustania stanu tajemnicy. Istnieją jednak dodatkowe warunki do spełnienia:
-
pozwany w chwili wykorzystywania lub ujawniania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa nie wiedział ani przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć, że informacje te pozyskano od osoby, która je wykorzystała lub ujawniła bez zgody uprawnionego do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi oraz, ze ujawnienie to naruszało obowiązek ograniczenia ich wykorzystywania lub ujawniania wynikający z ustawy, czynności prawnej lub z innego aktu albo gdy zostało dokonane przez osobę, która pozyskała te informacje, dokonując czynu nieuczciwej konkurencji.
-
uwzględnienie żądania zaniechania działań spowodowałoby dla pozwanego niewspółmierne szkody;
-
zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia nie narusza uzasadnionego interesu powoda.
Rozwiązanie to chroni zatem te osoby, które nie były świadome, że korzystają z ujawnionej bezprawnie tajemnicy przedsiębiorstwa. Zamiast ponosić część negatywnych skutków, mogą one po prostu zapłacić za okres, w którym korzystały z tajemnicy przedsiębiorstwa.
Odpowiedzialność karna za czyny nieuczciwej konkurencji
Droga cywilnoprawna nie jest jedyną możliwą w przypadku dochodzenia naszych praw związanych z nieuczciwą konkurencją. W pewnych sytuacjach osobą popełniającą czyn nieuczciwej konkurencji może zainteresować się prokurator.
Ustawa o ZNK oraz Kodeks Karny zawierają także katalog przestępstw, związanych z nieuczciwą konkurencją. Pierwszy rodzaj tych przestępstw związany jest z naruszeniem tajemnicy przedsiębiorstwa.
Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, ujawnia innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli wyrządza to poważną szkodę przedsiębiorcy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Takiej karze podlegać może zatem np. były pracownik, który ujawnia tajemnice przedsiębiorstwa, tym samym powodując powstanie u dawnego pracodawcy poważnej szkody.
Taki sam zakres odpowiedzialności ciąży na osobie, która uzyskawszy bezprawnie informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, ujawnia ją innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej, a także osoba, która ujawnia lub wykorzystuje informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, z którą zapoznała się, biorąc udział w rozprawie lub w innych czynnościach postępowania sądowego dotyczącego roszczeń z tytułu czynu nieuczciwej konkurencji polegającego na naruszeniu tajemnicy przedsiębiorstwa albo przez dostęp do akt takiego postępowania (jeżeli w postępowaniu wyłączono jawność rozprawy).
Kolejne przestępstwo wskazane zostało w art. 266 § 1 Kodeksu karnego. Na podstawie tego przepisu karane jest ujawnienie informacji, przez osobę, która zapoznała się z nią w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową. W odróżnieniu od przestępstwa wskazanego w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, nie wymaga ono wyrządzenia przedsiębiorcy poważnej szkody, łatwiej jest zatem dowodzić jego popełnienia. Jak wynika z orzecznictwa sądowego, karze podlega także usiłowanie popełnienia tego przestępstwa (wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt VI Ka 195/14).
Ponadto karane jest:
-
Kopiowanie zewnętrznej postaci produktu (np. opakowania, formy) lub wprowadzenie go do obrotu, stwarzając tym możliwość wprowadzenia klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu, czym wyrządza poważną szkodę przedsiębiorcy (sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2);
-
Organizowanie systemu sprzedaży lawinowej lub kierowanie nim (sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8);
-
Brak oznaczenia towarów lub usług i wprowadzenie klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów lub usług albo nieinformowanie o ryzyku, jakie wiąże się z korzystaniem z nich, i naraża w ten sposób klientów na szkodę – sprawca podlega karze aresztu albo grzywny;
-
Takiej samej karze podlega także kto dopuszcza się czynu nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy lub sprzedaży;
-
Rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o przedsiębiorstwie, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem, wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorstwa, w celu szkodzenia przedsiębiorcy podlega karze aresztu lub grzywny.
Jak widać, trzy ostatnie czyny stanowią wykroczenia. Ściganie ww. przestępstw następuje na wniosek pokrzywdzonego, a wykroczeń – na jego żądanie.
Podsumowanie
Ustawa o ZNK wyznacza pewne ramy, w których przedsiębiorcy mogą konkurować, dbając o zachowanie dobrych obyczajów oraz przepisów prawa. Z wymienionymi powyżej czynami warto się zapoznać nie tylko z obawy przed naszymi konkurentami czy pracownikami tworzącymi własną działalność, ale także z troski o to, by nieumyślnie nasze reklamy, produkty czy oznaczenia nie dublowały tych, które stosują nasi konkurenci. Negatywne konsekwencje mogą bowiem wiązać się nie tylko z prawnymi sankcjami, ale też pogorszeniem naszej reputacji czy pozycji na rynku.
W przypadku nieuczciwej konkurencji przedsiębiorca nie pozostaje bezbronny: przysługuje mu szereg roszczeń o charakterze cywilnoprawnym. Niektóre czyny mogą ponadto rodzić odpowiedzialność karną sprawcy. Istotne jest jednak, by pamiętać, że bezzasadny pozew może rodzić dla nas negatywne konsekwencje.
FAQ
Co do zasady, większość czynów nieuczciwej konkurencji powoduje ze sobą powstanie roszczenia natury cywilnoprawnej, czyli uprawnienia do wniesienia powództwa odszkodowawczego. Warto jednak pamiętać, że zarówno ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jak i kodeks karny zawierają przepisy karne z tym związane, zatem po wypełnieniu ustawowych znamion przestępstwa związanego z nieuczciwą konkurencją, możliwe jest również ściganie karne.
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji daje szereg możliwości ochrony przedsiębiorcy przed czynami tego rodzaju. Strategia powinna zostać dobrana indywidualnie, mając na uwadze zebrane dowody, specyfikę przedsiębiorstwa, branży i skalę naruszenia. Opracowując taką strategię, warto skonsultować się z kancelarią prawną wyspecjalizowaną w prawie konkurencji.
W tym przypadku całkowite koszty prowadzenia sprawy zależą od kilku zmiennych- między innymi od przyjętej strategii, wartości naruszenia (i związanej z tym wartości przedmiotu sporu). Warto jednak pamiętać, że w przypadku wygranej, przedsiębiorca będący ofiarą nieuczciwej konkurencji ma szansę na odzyskanie części środków np. tytułem opłaty od pozwu czy kosztów zastępstwa procesowego.
Zaufali nam: