Jak prawidłowo sporządzić sprzeciw co do umieszczenia lub pominięcia wierzytelności w spisie?

Sprzeciw musi spełniać wymogi właściwe dla pisma procesowego, tj. zawierać:

• oznaczenie sądu, do którego jest skierowane;
• imiona i nazwiska lub nazwy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
• oznaczenie rodzaju pisma;
• osnowę wniosku lub oświadczenia;
• w przypadku gdy jest to konieczne do rozstrzygnięcia co do wniosku lub oświadczenia – wskazanie faktów, na których strona opiera swój wniosek lub oświadczenie, oraz wskazanie dowodu na wykazanie każdego z tych faktów;
• podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
• wymienienie załączników.

Przede wszystkim jednak, należy wskazać w piśmie pominiętą lub zaskarżoną wierzytelność oraz zawrzeć wniosek co do pominięcia lub umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności wraz z uzasadnieniem i wskazaniem dowodów na jego poparcie.

Jeśli sprzeciw odnosi się do pominięcia wierzytelności w spisie, należy pamiętać o uwzględnieniu w piśmie dodatkowych informacji, takich jak np. wskazanie sumy wierzytelności oraz sumy, według której będzie obliczany głos wierzyciela w głosowaniu nad układem, informację czy wierzycielowi przysługuje prawo potrącenia albo czy wierzytelność jest zależna od warunku zawieszającego.

Twierdzenia zawarte w sprzeciwie muszą zostać także odpowiednio udowodnione. Trzeba zatem uwiarygodnić powody, dla których wierzytelność powinna się w spisie znaleźć lub wskazać, czemu dane wierzytelności w spisie uważa się za błędne. Środki dowodowe są dość ograniczone: jak wskazuje Prawo Restrukturyzacyjne, okoliczności uzasadniające sprzeciw mogą zostać wykazane jedynie za pomocą dowodu z dokumentu albo z opinii biegłego.

Przygotowanie odpowiednich dokumentów jest bardzo istotne – ich nie zgłoszenie w sprzeciwie może kosztować wierzyciela nie uwzględnienie sprzeciwu. Zgodnie z Prawem Restrukturyzacyjnym, sędzia-komisarz pomija twierdzenia i dowody niezgłoszone w sprzeciwie, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy.

Wniesienie sprzeciwu nie jest bezpłatne. Konieczne jest wniesienie opłaty w wysokości 1/5 opłaty stosunkowej, tj. zależną od wartości wierzytelności. W sprawach o prawa majątkowe przy wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia ponad 20 000 złotych pobiera się od pisma opłatę stosunkową wynoszącą 5% tej wartości, nie więcej jednak niż 200 000 złotych.

Jeżeli sprzeciw nie odpowiada wskazanym wyżej wymaganiom formalnym co do treści pisma lub nie uiszczono należnej opłaty, sąd wezwie stronę do uzupełnienia braków w terminie tygodnia, pod rygorem zwrotu pisma. Zwrócone pismo nie wywołuje skutków prawnych i nie będzie rozpoznawane.

Sprzeciw jest bardzo ważnym instrumentem zarówno dla wierzyciela jak i dla dłużnika, który może spróbować za jego pomocą np. usunąć ze spisu wierzytelność, która nie powinna się w nim znajdować, lub znajduje w nim w wysokości zawyżonej.

Niezależnie od tego czy składający sprzeciw jest dłużnikiem czy wierzycielem, powinien bardzo uważnie pilnować terminu przewidzianego na dokonanie tej czynności – wniosek złożony po terminie zostanie odrzucony, co może mieć mocno negatywne konsekwencje.

W sprzeciwie bardzo istotne jest wskazanie odpowiednich dokumentów uzasadniających ujęcie wierzytelności – sąd będzie decydować o losach sprzeciwu na podstawie dostarczonych przez stronę dowodów i w przypadku ich niedostatecznej wiarygodności, oddali sprzeciw.