Zorganizowana część przedsiębiorstwa a zbycie składnika przedsiębiorstwa w rozumieniu podatku VAT
Na potrzeby podatku od towarów i usług pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało scharakteryzowane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Organy podatkowe często kwestionują fakt zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wskazując, że w rzeczywistości doszło jedynie do zbycia składników majątkowych. O tym, jaki jest charakter danej czynności, zawsze decyduje indywidualna ocena danego przypadku z punktu widzenia prawa podatkowego.
W judykaturze silnie podkreśla się minimum autonomii przekazywanych składników, jako warunek konieczny dla niestosowania ustawy o VAT. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT aktu prawnego nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Rozróżnienie między transakcją opiewająca na pojedyncze składniki przedsiębiorstwa a dotyczącą zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest kluczowe z punktu widzenia podatnika. W pierwszym przypadku powstaje obowiązek naliczenia podatku należnego VAT. W drugim transakcja jest w ogóle wyłączna spod regulacji VAT jako neutralna podatkowo.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Kr 29/10 podkreślił, że jeżeli w sprawie nie doszło do transakcji zbycia składników przedsiębiorstwa stanowiących minimum, bez którego konkretne przedsiębiorstwo nie mogło realizować swoich zadań gospodarczych, to przeprowadzona transakcja nie mieści się w zakresie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Analogiczne stanowisko wyraził kilka lat później Naczelny Sąd Administracyjny (vide: wyrok z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1001/11).
Sprzedaż przedsiębiorstwa na gruncie podatku dochodowego
W przeciwieństwie do ustawy o VAT zbycie przedsiębiorstwa zawsze będzie generowało przychód i koszty jego uzyskania. Oznacza to, że sprzedający (niezależnie od tego, czy dokonuje zbycia na rzecz osoby fizycznej, czy prawnej) będzie musiał zapłacić podatek dochodowy od transakcji.
Zapłacona cena będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej. Z kolei do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć m.in. niezamortyzowaną wartość środków trwałych lub wartość sprzedanych towarów, jeśli wchodzą one w skład przedsiębiorstwa.
Stawka podatku jest uzależniona od tego, w jaki sposób przedsiębiorca rozlicza dochody z prowadzonej działalności.
Jeżeli zamiast sprzedaży strony zdecydowały się na darowiznę, nie powstaje przychód do opodatkowania.
Sprzedaż przedsiębiorstwa a podatek PCC
Podatek od czynności cywilnoprawnych spoczywa w przypadku umowy sprzedaży na nabywcy. Stawka PCC środków trwałych, ruchomości i nieruchomości wynosi 2%, natomiast innych składników niemajątkowych, np. wierzytelności opodatkowuje się stawką 1%. Jeżeli strony umowy nie wyszczególnią w kontrakcie poszczególnych składników przedsiębiorstwa, cała transakcja zostanie opodatkowana wyższą, 2-procentową składką.
Wysokość stawek podatku potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.186.2019.3.MM.
Jak rozróżnić składniki majątkowe i niemajątkowe przedsiębiorstwa?
Odpowiedź na pytanie, czy dany zespół składników majątkowych lub niemajątkowych pozwala na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej, nigdy nie jest prosta i wymaga pogłębionej analizy prawnej. W doktrynie zwraca się uwagę na następujące przesłanki, które ułatwiają ocenę samodzielności części przedsiębiorstwa:
- dana struktura jest wyodrębniona w przedsiębiorstwie, np. jako komórka lub dział;
- część przedsiębiorstwa będąca przedmiotem sprzedaży samodzielnie ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze (zakup towarów, zawieranie umów z kontrahentami);
- cel działania części przedsiębiorstwa jest niezależny od celu istnienia całej struktury;
- zorganizowana część przedsiębiorstwa dysponuje własnymi składnikami majątkowymi, które pozwalają na realizację celu i nie jest pod tym względem uzależniona od pozostałych struktur (np. samochody, maszyny, sprzęt IT).
Taką wykładnię pojęcia ZCP potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 18 lipca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.239.2022.2.SG. Organ finansowy również położył nacisk na samodzielność organizacyjną, finansową i funkcjonalną składników będących przedmiotem umowy.
Pomocna w interpretacji celu czynności prawnej może okazać się definicja przedsiębiorstwa umieszczona w kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 551 k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności:
- oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
- własność nieruchomości lub ruchomości , w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
- prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości i ruchomości na podstawie innych stosunków prawnych;
- wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
- koncesje, licencje zezwolenia;
- patenty i inne prawa własności przemysłowej;
- majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
- tajemnice przedsiębiorstwa;
- księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Warto podkreślić, że w rozumieniu prawa cywilnego zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie stanowią składniku przedsiębiorstwa, ale są nim w rozumieniu ustaw podatkowych.
Nadal jednak o spełnieniu przesłanki funkcjonalności decydował będzie rodzaj wykonywanej działalności. Ostatecznie innych składników majątkowych i niemajątkowych potrzebuje do działania firma budowlana, a innych software house. Wszystko zależy więc od tego, które składniki są objęte umową sprzedaży.
Co ciekawe, samodzielność organizacyjna przedsiębiorstwa jest rozumiana przez sądy w różny sposób. Dla przykładu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 5 grudnia 2017 r., sygn. I SA/Gd 1130/17 wskazał, że zbyciem przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT jest sprzedaż stacji paliw, pomimo że nie ma możliwości objęcia transakcją koncesji w tym zakresie. Choć mogłoby się wydawać, że bez koncesji stacja nie może działać samodzielnie, transakcja została „wyjęta” spod ustawy o VAT właśnie jako sprzedaż ZCP.
Forma prawna zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa
Forma prawna sprzedaży przedsiębiorstwa powinna być zachowana stosownie do art. 751 k.c. Zgodnie z tym przepisem zbycie lub wydzierżawienie przedsiębiorstwa albo ustanowienie na nim użytkowania powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym.
W przypadku zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi nieruchomość, należy zachować formę aktu notarialnego.
Jak wycenić sprzedawaną część przedsiębiorstwa?
Wycena przedsiębiorstwa ma na celu ustalenie faktycznej wartości firmy oraz jej poszczególnych składników. Do wyceny wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa stosuje się różne metody (jedną, a częściej kilka), w tym:
- wycenę bilansową skorygowaną do wartości rynkowej;
- wycenę porównawczą;
- wycenę dochodową.
Wycenę ZCP stosuje się przede wszystkim w sytuacjach podziału lub przekształcenia, tworzenia grupy kapitałowej lub w toku działań restrukturyzacyjnych, ale również sprzedaży. Stanowi ona symulację sprzedaży i pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, ile – przynajmniej w teorii – powinna wynosić cena ZCP.
Choć w zasadzie wyceny mogą dokonać wspólnicy (lub sam przedsiębiorca), a także dział księgowy, w praktyce czynności zleca się rzeczoznawcy majątkowemu lub biegłemu rewidentowi. Pozwala to na zachowanie obiektywizmu i uzyskanie realnych wartości.
Wycena przedsiębiorstwa znajduje również przełożenie na wysokość zobowiązań podatkowych, które powstaną w związku z transakcją (podatek dochodowy, PCC, ewentualnie VAT), dlatego – chociażby ze względów podatkowych – należy ją przeprowadzić.
Sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa a odpowiedzialność podatkowa
Ordynacja podatkowa wprowadza w art. 112 ogólną zasadę, zgodnie z którą nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach.
Aby uniknąć odpowiedzialności podatkowej, nabywca powinien przeprowadzić dokładny due diligence finansowy kupowanej struktury, ponieważ to na nim ciąży konieczność ewentualnego wykazania należytej staranności. Ograniczenie kwotowe odpowiedzialności podatkowej wprowadza art. 112 §3 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym powstaje ona wyłącznie do kwoty nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Z tego też względu strony powinny przywiązywać szczególną wagę do starannej wyceny ZCP.
Zbycie lub darowizna zorganizowanej części przedsiębiorstwa to operacje, które często budzą wiele wątpliwości na gruncie prawa podatkowego. Aby uniknąć kosztownych konsekwencji na gruncie podatku VAT (nie tylko powstanie zobowiązania w tym zakresie, ale również odsetki ustawowe) i odpowiednio zoptymalizować transakcję.Aport ZCP lub przedsiębiorstwa i skutki prawne
Zarówno ZCP, jak i całe przedsiębiorstwo może zostać wniesione aportem do spółki już istniejącej lub nowopowstałej jako wkład niepieniężny wspólnika. Konsekwencje wniesienie aportu należy każdorazowo oceniać indywidualnie, ale nie będą one tożsame z generalną sukcesją do jakiej dochodzi w drodze przekształcenia.
W kontekście prawa pracy i zatrudnienia aport traktuje się jak przejście zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 231 k.p. Jeśli jednak chodzi o umowy z kontrahentami nie dochodzi z mocy prawa do zmiany podmiotowej, ale konieczne jest przeprowadzenie cesji między spółką obejmującą przedsiębiorstwo a osobą, która je wnosi. Dla zachowania ciągłości działalności gospodarczej warto przeanalizować z wyprzedzeniem wszystkie kontrakty i w razie potrzeby zadbać o uzyskanie zgód na przeniesienie praw. Podobnie wygląda kwestia uprawnień wynikających z decyzji administracyjnych. Co do zasady nie przechodzą one na inny podmiot wskutek wniesienia aportu. Aport nie pociąga również za sobą sukcesji podatkowej spółki.
Zbycie ZCP a kontynuacja działalności
Zbycie ZCP może być niekiedy mylnie utożsamiane z procesem przekształcenia i związanymi z nim konsekwencjami (np. w sytuacji wydzielenia ze spółki z o.o. ZCP i przeniesienia go na inną spółkę prawa handlowego).
Gdyby przyjąć, że w takiej konfiguracji doszło to jednej z postaci przekształcenia, zasadnym byłoby odwołanie się do zasady kontynuacji, o której mowa wart. 553 k.s.h. (m.in. sukcesja generalna praw i obowiązków, przejęcie pracowników, zmiana podmiotowa w umowach, wejście w prawa przedsiębiorcy przekształconego w zakresie zezwoleń, koncesji oraz ulg, sukcesja podatkowa).
Należy jednak mieć na względzie, że przepisy prawa handlowego przewidują sformalizowaną strukturę całej procedury, o której mowa w art. 551 i nast. k.s.h. Jeżeli zbycie ZCP jest przeprowadzane na podstawie umowy sprzedaży, nie może być mowy o odwołaniu się do przepisów k.s.h, a co za tym idzie, również zasady kontynuacji. Zastosowanie do takiej transakcji znajdą przepisy k.c. oraz odpowiednich ustaw podatkowych, natomiast czynność prawna nie stanowi przekształcenia w rozumieniu prawa spółek.
Pytania i odpowiedzi
Transakcji zbycia ZCP nie można udokumentować fakturą, ponieważ operacja jest neutralna z punktu widzenia podatku VAT. Organy podatkowe stoją na stanowisku, zgodnie z którym wystarczającym dokumentem jest umowa zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.
W przypadku darowizny zastosowanie znajdzie ustawa o podatku od spadków i darowizn, a nie o PCC. W tym przypadku o istnieniu obowiązku podatkowego decyduje stosunek obdarowanego do darczyńcy. Członkowie najbliższej rodziny mogą być zwolnieni z podatku.
W judykaturze wskazuje się, że nabywca może prowadzić działalność w innym zakresie lub skali, nie musi także zakładać jej od razu po sfinalizowaniu umowy. Powinien jednak zachować pierwotne przeznaczenie nabytych składników (vide: wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Lu 150/20 oraz wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. I FSK 1204/16).
Zaufali nam: