Procedura AML

Czym jest instytucja obowiązana?

Instytucje obowiązane zostały zdefiniowane w art. 2 ustawy o AML. To obszerny, i na bieżąco aktualizowany katalog podmiotów, wśród których można znaleźć m.in.:

• instytucje finansowe, w tym banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, instytucje płatnicze (KIP oraz MIP) oraz instytucje pieniądza elektronicznego i ich oddziały;
• firmy inwestycyjne i banki powiernicze;
• zakłady ubezpieczeń;
• fundusze inwestycyjne, TFI, ASI oraz ich oddziały;
• przedsiębiorcy prowadzący działalność kantorową oraz w przedmiocie walut wirtualnych;
• operatorzy pocztowi;
• podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach;
• instytucje pożyczkowe.

Status instytucji obowiązanej powstaje z mocy prawa z momentem rozpoczęcia danego rodzaju działalności gospodarczej. Nie ma również związku z wysokością obrotów, liczbą zatrudnianych pracowników lub wolumenem transakcji. Wdrożenie obowiązków wynikających z ustawy o AML bardzo często wiąże się z koniecznością wprowadzenia daleko idących zmian w strukturze firmy. Pojawia się potrzeba:

• przeszkolenia pracowników;
• implementacji wewnętrznych procedur i przygotowania formularzy;
• oceny ryzyka transakcji oraz klientów korzystających z usług przedsiębiorcy;
• realizacji czynności sprawozdawczych względem GIIF oraz organów ścigania.

Dla licznych firm dochowanie tych wszystkich rygorów to niemałe wyzwanie i wysokie koszty operacyjne. Dlatego przeniesienie tych obowiązków na podmiot zewnętrzny pozwala skupić się na rozwoju prowadzonego biznesu bez ryzyka powstania odpowiedzialności prawnej.

Kierowanie zawiadomień do GIIF oraz prokuratury

Rozdział 8 ustawy o AML wprowadza obowiązek współpracy instytucji obowiązanej z GIIF oraz właściwym prokuratorem w razie powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że dana transakcja lub określone wartości majątkowe mogą mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu. W takich przypadkach instytucja może zostać zobligowana do następujących działań na żądanie GIIF:

• wstrzymania transakcji polegającego na czasowym uniemożliwieniu dysponowania i korzystania z wartości majątkowych przez podmiot;
• zablokowania rachunku, czyli całkowitego uniemożliwienia dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku bankowym;
• zamrożenia wartości majątkowych poprzez uniemożliwienie ich przenoszenia, zmiany lub wykorzystania w jakikolwiek sposób;
• odmowy udostępnienia środków majątkowych, czyli braku możliwości ubiegania się o wsparcie finansowe, np. kredyt hipoteczny przez wnioskodawcę.

W ramach realizacji obowiązków sprawozdawczych i raportowych oferujemy:

• przekazywanie danych o klientach i transakcjach do GIIF;
• wysyłanie zawiadomień w razie podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w ramach transakcji.

Doradztwo przy weryfikacji klientów

Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy o AML instytucje obowiązane są zobowiązane do weryfikacji tożsamości:

• klienta;
• osoby działającej w imieniu klienta;
• beneficjenta rzeczywistego.

Weryfikacja tożsamości odbywa się na podstawie weryfikacji dokumenty tożsamości osoby fizycznej albo wyciągu z rejestru osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej. Obowiązujące przepisy nakazują również dokumentowanie wszelkich trudności w identyfikacji beneficjenta rzeczywistego.