Polski Ład – ulga dla klasy średniej

Ulga dla klasy średniej to rozwiązanie, które ma na celu chronić klasę średnią przed skutkami wprowadzonych zmian. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt. 2a ustawy PIT tzw. ulga dla klasy średniej to możliwośćpomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jest to zatem pewnego rodzaju preferencja podatkowa, którą określone podmioty mogą wykorzystać, po spełnieniu określonych przesłanek.

Wybrani podatnicy będą mogli skorzystać z ulgi zarówno miesięcznie, jak i przy rozliczeniu rocznym. Z uwagi na fakt, iż nowa ulga zaczyna obowiązywać od 2022 r., wówczas będzie można ją rozliczyć w skali roku po raz pierwszy w deklaracji składanej w 2023 r.

Komu przysługuje ulga dla klasy średniej?

Zgodnie z zamysłem ustawodawcy, z opisywanej preferencji skorzystać będą mogły jedynie wybrane podmioty. Tak też, do powyższej ulgi uprawnione będą jedynie:

1. osoby zatrudnione na umowę o pracę, w tym również pracownicy poniżej 26 roku życia oraz

2. przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą i rozliczający się na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

Wyżej wskazane podmioty mogę skorzystać z ulgi, jeżeli osiągane przez nich dochody podlegające opodatkowaniu (hipotetycznego podatku należnego)w danym roku (rocznym zeznaniu podatkowym/rocznym rozliczeniu) mieszczą w przedziale:

1. I próg ulgi dla kwot od 68.412 zł do 102.588 zł

2. II próg ulgi dla kwot od 102.588 zł do 133.692 zł

Sposób wyliczenia ulgi

Ulgę dla klasy średniej wylicza się na różne sposoby, w zależności od podmiotu, którego ulga dotyczy. W przypadku pracowników ulgę nalicza i rozlicza pracodawca, gdyż występuje tutaj jako płatnik podatku PIT. Pracodawca jest zobowiązany uwzględniać ulgę dla klasy średniej, kalkulując co miesiąc wysokość zaliczki na podatek PIT w każdym przypadku, gdy miesięczny przychód ze stosunku pracy pracownika mieści się w pierwszym lub drugim progu ulgi, tj. w przedziale 5.701 – 8.549 zł lub 8.549 zł – 11.141 zł.

Istotnym jest, iż w przypadku przekroczenia górnej kwoty przychodów (133 692 zł) u danego pracodawcy (np. w wyniku otrzymania premii w danym miesiącu lub też premii rocznej), pracodawca powinien zaniechać dalszego naliczania ulgi. Zgodnie bowiem z przepisami ulga jest stosowana, jeżeli suma uzyskanych w roku podatkowym przychodów nie przekracza kwoty 133 692 zł. Przy tym dotyczy całości źródeł podatnika (w tym z tytułu umowy i uwzględnieniem ulgi).

W przypadku natomiast przedsiębiorców – podmiotem rozliczającym ulgę jest sam podatnik. Ulga rozliczana jest tutaj od dochodu osiągniętego przez przedsiębiorcę od początku roku. Przedsiębiorca może ulgę rozliczać alternatywnie – albo w tych miesiącach, w których osiągnięty dochód mieści w ustawowo przewidzianych „widełkach”, albo zdecydować się na łączne rozliczenie dochodu na koniec roku.

Płatnik, dokonując rozliczenia zaliczek dla przychodów w wysokości wynoszącej od 5.701,00 zł do 11.141,00 zł miesięcznie (podlegają one opodatkowaniu według skali), pomniejsza dochód o kwotę ulgi dla pracowników w każdym miesiącu, w wysokości obliczonej według wzoru:

1. (A x 6,68% – 380,50 zł) ÷ 0,17, dla A wynoszącego co najmniej 5 701 zł i nieprzekraczającego kwoty 8 549 zł,

2. (A x (-7,35%) + 819,08 zł) ÷ 0,17, dla A wyższego od 8 549 zł i nieprzekraczającego kwoty 11 141 zł

Litera „A” oznacza uzyskane w ciągu miesiąca przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy.

W przypadku natomiast rocznego rozliczenia, ulga wyliczana jest według poniższego wzoru:

1. (A x 6,68% – 4566 zł) ÷ 0,17, dla A wynoszącego co najmniej 68 412 zł i

nieprzekraczającego kwoty 102 588 zł,

2. (A x (-7,35%) + 9829 zł) ÷ 0,17, dla A wyższego od 102 588 zł i nieprzekraczającego

kwoty 133 692 zł

Tutaj litera „A” oznacza uzyskane przez podatnika w roku podatkowym przychody ze stosunku

służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy.